Powrót centrali, państwowcy wyklęci i kasa

Kulturę raz chciano prywatyzować, raz oprzeć na sieci publicznych instytutów, raz decentralizować, raz utrzymać jak najwięcej kompetencji Ministerstwa Kultury, raz skupiać się na planie współczesnym, raz koncentrować się na dziedzictwie.

Jak pokazuje Kurz, w zasadzie po trosze realizowano wszystkie z powyższych pomysłów, w efekcie czego polityka kulturalna była mozaiką różnorakich rozwiązań.

Na tym tle ujawnia się żelazna logika ingerencji Prawa i Sprawiedliwości w sferę kultury. Prawica – jako jedyne środowisko partyjne – miała kompletny, wyrazisty i usystematyzowany pogląd na temat społecznej roli kultury i jej instytucjonalnego odbicia.

Autorka pokazuje, jak polityka kulturalna PiS-u realizowana jest na podstawie spójnych fundamentów ideowych i podążającej za nimi analizy rzeczywistości.

Począwszy od języka i retoryki, które niosą ze sobą ładunek emocjonalny, poprzez słownik prezentujący rzeczywistość jako atak na wartości narodowe, religijne i obyczaje, aż po jednoznacznie ukierunkowaną politykę historyczną, prawica tworzy grunt pod rozwiązania systemowe i instytucjonalne zmierzające do centralizacji i podniesienia poziomu kontroli władzy wykonawczej nad kulturą.

[vc_btn title=”Czytaj cały raport tutaj” style=”flat” shape=”square” color=”black” align=”center” link=”url:https%3A%2F%2Fkrytykapolityczna.pl%2Finstytut%2Fraport-z-dobrej-zmiany-w-kulturze%2F|||”]

Iwona Kurz – historyczka nowoczesnej kultury polskiej, badaczka kultury wizualnej, filmoznawczyni, dyrektorka Instytutu Kultury Polskiej UW, wcześniej kierująca Zakładem Filmu i Kultury Wizualnej (2006–2014).

Raport został przygotowany na zamówienie Instytutu Studiów Zaawansowanych w Warszawie.