Po miesięcznej obecności na 7. Berlin Biennale Sztuki Współczesnej
zaproszone tam globalne ruchy społeczne postawiły rzucić wyzwanie
hierarchicznej strukturze instytucji i zaproponowały radykalnie
demokratyczną formę władzy.

Po miesięcznej obecności na 7. Berlin Biennale Sztuki Współczesnej
zaproszone tam globalne ruchy społeczne postawiły rzucić wyzwanie
hierarchicznej strukturze instytucji i zaproponowały radykalnie
demokratyczną formę władzy.
Prawdziwa historia miłego żydowskiego chłopca, który dołączył do scjentologów a dwanaście lat później stał się przesympatyczną panią. O książce Kate Bornstein A Queer and Pleasant Danger: A Memoir pisze Barbara Szelewa.
O wielkim nieobecnym historii polskiego kina, czyli o wystawie Moje własne kino Józefa Robakowskiego w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej pisze Jakub Majmurek.
Hilla Menzer jest nauczycielką w berlińskiej szkole. Stara się przekazać swoim uczniom wiedzę na temat Holokaustu. Swoją przemowę napisała po polsku i po niemiecku.
List do Nady Prlji od popierających ją mieszkańców.
NADA PRLJA ZGADZA SIĘ ROZEBRAĆ „MUR
POKOJU” 15 CZERWCA 2012
"Chcę dać ludziom możliwość
aktywnego zaangażowania w pamiętanie przeszłości. Pomnik w tym
nie pomaga. Pomniki są w pewnym sensie wizualną przemocą,
narzuconą przez władze. Ludzie, którzy włączyli się w mój
projekt, zrobili to z własnej woli. Zasadzenie drzewa jest dla nich
osobistym kontaktem z pamięcią" – mówi Łukasz Surowiec w rozmowie z Danielem Millerem.
Uważam, że artyści powinni odwoływać się do rzeczywistego
społeczeństwa, działać w czasie rzeczywistym, w rzeczywistym
kontekście i oddziaływać na realnie istniejące warunki. Z Nadą Prlją rozmawia Daniel Miller. Patrz też: Oświadczenie biura prasowego 7. Berlin Biennale w sprawie „Muru Pokoju” i list poparcia od mieszkańców
Palestyński "Klucz powrotu" w Berlinie.
Wydałeś więcej, niż masz, zgrzeszyłeś, teraz będziesz oddawał, a za karę
stracisz dom i pracę – taka narracja towarzyszy nam już od paru lat.
Ale antydeficytowa histeria wcale nie pomaga wyjść z kryzysu. O
najnowszej książce Paula Krugmana pisze Barbara Szelewa.
Następne pokolenie młodych ludzi będzie błagać o samotność. Nieustające wpatrywanie się w mass media pożera nas, to nowy potwór. Z Chuckiem Palahniukiem rozmawia Michał Hernes.
Co historia o wampirach umiejscowiona w latach 70. XX wieku na amerykańskim północno-wschodnim wybrzeżu może nam powiedzieć o prezydenturze Obamy? O filmie Mroczne cienie Tima Burtona pisze Jakub Majmurek.