🎭 Kultura

Przeszkadza mi propaganda sukcesu wokół POLIN. To onieśmiela głosy krytyczne.

Krzątactwo bywa tak niepozorne, że łatwo uchodzi uwadze czytelniczki. W „Jeziorze osobliwości” można potraktować je jako klucz do powieści.

Ale ten socrealizm to nie fabuła o przodownikach pracy.

„Ida” nie poddaje się krytycznej dekapitacji i bezczelnie zdobywa najważniejsze wyrazy uznania.

Nie chodziło o brak wiary, tylko znajomość realiów rynku.

Marcin Pryt i 19 Wiosen nadają ze schronu przesiąkniętego nadchodzącą apokalipsą.

Skąd ten przymus zachwycania się „Idą”?

Trudno nam rozmawiać o polityczności dzieła filmowego bez ryzyka prymitywnej redukcji.

„Ida” wymaga lektury jak sen. Jest rodzajem sennika koszmarów polskiej historii.

Dziś wszyscy mówią o wartościach: politycy, księża, aktywiści z lewicy i prawicy, aktorzy, bankierzy. Kiedy zaczynają robić to artyści, wychodzi to zazwyczaj kiepsko.