Elif Shafak „Uczeń architekta”, Orhan Pamuk „Dziwna myśl w mojej głowie”, Maja Lunde „Historia pszczół”.

Elif Shafak „Uczeń architekta”, Orhan Pamuk „Dziwna myśl w mojej głowie”, Maja Lunde „Historia pszczół”.
Wybrane wiersze stanowią odpowiedź na dyskusję o obecności kobiet w poezji, która miała miejsce przy okazji Międzynarodowego Festiwalu Poezji Silesius.
Reżyser pokazywanego na Docs Against dokumentu opowiada o swoim bohaterze, Bernardzie Maris, ekonomiście związanym z „Charlie Hebdo”.
Nie ma innych dróg do sukcesu poetyckiego niż środowiskowa.
Patriotyzm bez docenienia nauki i postępu zawsze będzie „patriotyzmem wczoraj”.
W spektaklu na podstawie książki Olgi Tokarczuk Ewelina Marciniak zamiast palić kukłę Żyda lub załamywać ręce nad jej spaleniem – pozwoliła jej przemówić.
Tylko w świecie fantazji kobieca przemoc pokona facetów i zaprowadzi równość.
Tazbir dowodził, że nie zostawiliśmy potomnym milowych kamieni teorii demokracji, bo zamiast teoretyzować próbowaliśmy demokrację praktykować.
Myślę, że wszyscy mądrzy ludzie znają odpowiedź na to pytanie, ale i tak to powiem.
Howard Jacobson, „Shylock się nazywam”, Elżbieta Turlej, „Love. Inne historie miłosne”, Magdalena Parys, „Biała Rika”.
Panów w poezji jest jakieś 77%.
Półwiecze przed pierwszą wojną światową było czasem ksenofobii i nacjonalistycznej reakcji na nią.