Janusz Korwin-Mikke w nowej koalicji apeluje o powrót do wartości. Jak to się ma do dziejów jego samego i podkomendnych, w których kiła lekką pedofilię Hitlerem pogania? Sprawdzamy to, badając, jakie wartości niósł ze sobą korwinizm w praktyce.
„Pieniądze są ważne, ale nie są najważniejsze. Trzeba bronić wartości, bo nic nam po pieniądzach, gdy nie ma podstawowych wartości”, stwierdził w kwietniu Janusz Korwin-Mikke. Najwyraźniej mocno wpłynęła nań koalicja z ortodoksami religijnymi Grzegorzem Braunem i Kają Godek. Postanowiłem zbadać nieco dokładniej, jaki to etos przekuwa w czyn on i środowisko jego wychowanków. Bo jak wiadomo, „po owocach ich poznacie”.
Mąż, ojciec i wychowawca
Janusz Korwin-Mikke o rodzinie:
Dla konserwatystów rodzina jest filarem społeczeństwa. Na przekór niepokojom i burzom tego świata ona trwa, niezmienna. Cementuje ją wierność, zaufanie i wzajemny szacunek. To jej chcą bronić przed „ideologią gender”, „seksualizacją dzieci” i „kulturowym marksizmem”. Zobaczmy zatem, czym jest rodzina dla pana Korwin-Mikkego. Nasz józefowski „koliber” żon miał trzy. Pierwsze małżeństwo zawarł z Ewą Mieczkowską, drugie z Małgorzatą Szmit, trzecie z Dominiką Sibigą. Z czterech związków doczekał się Korwin-Mikke ośmiorga uznanych potomków. Czuł się na tyle mocny jako rodziciel, że wydał nawet książkę o wychowaniu dzieci – Vademecum ojca. A jak to wychowywanie poszło mu w praktyce?
Poczętych z pierwszą małżonką Ryszarda i Krzysztofa zostawmy w spokoju – nie angażują się politycznie i dość wyraźnie dystansują się od ojca. Trudno im się zresztą dziwić. „Nigdy nie zostawiam dzieci na pastwę losu. Żadnej kobiety nie rzucam i nie zostawiam samej”, twierdzi co prawda pan Janusz, jednak wedle jego teczki paszportowej – do wglądu w IPN – dawniej bywało nieco inaczej. Matka Ryszarda i Krzysztofa pisała na początku lat 80. do władz, że jej były mąż uchyla się od płacenia alimentów, i prosiła, aby nie wydawać mu paszportu, gdyż może zbiec za granicę, by uniknąć tego wychowawczego obowiązku. Dopiero zreprywatyzowanie po 1989 roku kilku nieruchomości pozwoliło Mikkemu poważniej podejść do obowiązków rodzicielskich. Spłodzeni z drugą żoną Kacper, Jacek i Zuzanna oraz pochodząca z nieformalnego związku Korynna pozostają już zdecydowanie bliżej z ojcem. Nie tylko oni, ale i ich małżonkowie zaangażowani są w partyjny biznes seniora rodu.
Rodzinna firma „Janusz Korwin-Mikke”
Kacper przez lata pracował dla Oficyny Konserwatystów i Liberałów, wydawcy okołopartyjnego pisma „Najwyższy Czas!”. Łamał gazetę. „Z czasem miał na to coraz mniej czasu, aż w końcu obowiązki przejął od niego ktoś inny” – mówi Tomasz Sommer, obecny wydawca tygodnika. Niezależnie od tego młody Korwin-Mikke kontynuował polityczną współpracę z ojcem. W 2004 roku z list UPR kandydował bezskutecznie do europarlamentu z okręgu łódzkiego. W 2005 roku do sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikkego z Wrocławia – bez efektu. W 2014 roku w wyborach do europarlamentu z Lublina – tu też nic. W 2015 roku z podwarszawskiego „obwarzanka” do sejmu. I tu podobnie, bez sukcesu. Z tego samego okręgu rok wcześniej w eurowyborcze szranki stanęła także jego żona, chemiczka, Katarzyna Korwin-Mikke. I wcześniej, i później niezaangażowana politycznie. Ta również nie znalazła się w Brukseli.
Kolejny syn, Jacek, również angażuje się w interesy ojca. Krótkotrwałą sławę dał mu udział w reality show Bar VIP, gdzie występował z takimi tuzami, jak antyuchodźczy gej Kamil Bulionis, syn Ryśka Riedla, dwaj synowie Wojciecha Cugowskiego, Bartek Wrona z Just 5 i córka wokalistki Tercetu Egzotycznego Ewelina Dziewiątkowska-Mleczko. „Jestem bezrobotny. Nie pobieram zasiłku. Pobyt w Barze to tymczasowy sposób na spędzenie wolnego czasu”, mówił wtedy rozmowie z „Super Expressem”. Po wyjściu z programu udało mu się jednak tę pracę znaleźć – przez wiele lat był szoferem i sekretarzem ojca. Należał także do partii-imienniczki seniora – KORWiN – i z jej list startował w wyborach do sejmu w Radomiu w 2015 roku. Efekt – 0,09% głosów i brak mandatu. W 2018 z kolei startował w wyborach samorządowych popierany przez Kukiz’15 w rodzinnym Otwocku. Uzyskał tam 102 głosy i nie dostał się do rady miasta. Dziś, jak oznajmia jego Linkedin, z zawodu jest niezależnym specjalistą ds. nieruchomości, co – biorąc pod uwagę zawartość majątku jego ojca – jest prawdopodobnie przyszłościowym zajęciem. Na listy wyborcze trafiła również żona pana Jacka – Anna, architektka wnętrz. W 2014 roku znalazła się na dziesiątym miejscu na liście Kongresu Nowej Prawicy na Podkarpaciu. Rok później partię KORWiN reprezentowała już w mazowieckich Siedlcach. „Oczywiście, że liczy się magia mojego nazwiska” – tłumaczył skromnie senior rodu.
Rekordowa liczba osób o nazwisku Korwin-Mikke startowała z list Kongresu Nowej Prawicy w roku 2014, bo aż pięć. Wszystko to rodzina wodza. Jednocześnie był to jedyny raz od 1991 roku, kiedy korwinistom udało się przekroczyć próg wyborczy, więc strategia nie była pozbawiona logiki. Najstarsza córka, Zuzanna, co prawda się na listach nie znalazła, ale i ona ogrzała się przy ognisku taty. Bo choć jej firma 3D Su zajmuje się handlem wtryskarkami, pompami, zaworami i cewkami, to jak informowała w 2011 roku „Rzeczpospolita”, dostawała z kasy partyjnej zaliczki w wysokości 40 tysięcy złotych na „materiały promocyjne” ugrupowania ojca. Czasem senior zapędzi się tak bardzo, że dzieci nawet nie wiedzą, że znajdują na karcie wyborczej. „Dowiedziałam się dopiero kilka dni temu, ojciec mnie wpisał bez wiedzy” – mówi Korynna Korwin-Mikke, nr 9 na liście KNP w eurowyborach 2014 roku w Lubuskiem. Deklaruje, że popiera program partii, chce niższych podatków i „by żyło się łatwiej”. Także i w tegorocznych eurowyborach z list partii seniora startują ponownie wspomniani już Jacek i Anna oraz trzecia żona lidera, Dominika Korwin-Mikke.
Nóż w brzuchu prezesa
Z Korynną wiąże się też głośna historia „noża w brzuchu prezesa”. Na początku lutego 2001 roku do szpitala im. Przemienienia Pańskiego na warszawskiej Pradze trafił broczący krwią Korwin-Mikke senior. Diagnoza – „rana kłuta nadbrzusza” i uszkodzony żołądek oraz przebita otrzewna. Konieczna była operacja. Biegły medycyny sądowej ocenił, że obrażenia „realnie zagrażały życiu poszkodowanego”. Nie dziwnym więc, że sprawą zajęła się momentalnie prokuratura. Tu jednak sprawa robi się nieco dziwna. Ranny odmówił bowiem współpracy i zażądał zakończenia postępowania. Zeznawać nie chciała też Korynna, która mimo szesnastej wiosny i braku prawa jazdy przywiozła ojca do szpitala. Śledztwo zostało szybko zakończone. W uzasadnieniu umorzenia można przeczytać: „Marek Z. pełniący w dniu zdarzenia dyżur lekarza chirurga Izby Przyjęć Szpitala Praskiego zeznał, że pokrzywdzony po przyjęciu do szpitala oświadczył, że sam sobie zadał ranę nożem w wyniku nieszczęśliwego wypadku”. Jak tłumaczył sam polityk: „Cóż, było to pewnego rodzaju nieporozumienie towarzyskie. Prokuratorowi zeznałem, że był to wypadek, i tej wersji będę się trzymał. Jak człowiekowi przypadkiem wpada nóż do brzucha, to można to nazwać wypadkiem”.
Natychmiast pojawiły się liczne teorie dotyczące tego zdarzenia. Dominowało kilka opowieści. Jedna, że ojca próbowała zabić właśnie jego córka Korynna – co miało być zemstą za stosowaną wobec niej przez lata ojcowską przemoc. Druga, zupełnie przeciwnie, rysowała obraz Korwina-superojca, który otrzymał cios nożem, kiedy próbował przepędzić dilera narkotykowego prześladującego jego córkę. Kolejna mówiła o przypadkowym ataku na ulicy, a jeszcze jedna, że zaatakowała go własna żona podczas domowej awantury. Prawdy, na to wygląda, nie poznamy długo, bo sam Korwin oświadczył, że prawda o tym wydarzeniu zostanie ujawniona 40 lat po jego śmierci.
czytaj także
Korynna zdaje się generalnie dość kłopotliwą córką. Przedstawia się jako „projektantka mody”, a na warszawskim Powiślu prowadzi butik „Lila Róż”. Regularnie zdarzają się jej jednak drobne zatargi z prawem. W 2014 roku w jednym z marketów budowlanych w Warszawie została przyłapana na kradzieży frezarki. Na ustatkowanie się Korynny nie wpłynął specjalnie ślub z wieloletnim partnerem. Jej mąż – Bartłomiej Pejo – to przedsiębiorca i oczywiście działacz partii seniora rodu. Od lat jest szefem struktur, najpierw KNP, potem KORWiN i Wolności, na Lubelszczyźnie. Jest także radnym Świdnika i zarządza Strefą Aktywności Gospodarczej przy Porcie Lotniczym Lublin. W czasie wolnym szefuje klubowi motocyklowemu „Usarz”. Już po ślubie, w połowie kwietnia 2017 roku, na warszawskiej Pradze samochód córki polityka został zatrzymany przez policję. Nie dość, że prowadziła bez prawa jazdy, to jeszcze kierując, zamiast na drogę patrzyła w tablet. Dodatkowo okazało się, że była pod wpływem heroiny, której 0,41 g ze sobą przewoziła. W efekcie procesu skazano ją na karę 1,5 roku ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin prac społecznych miesięcznie i 3,3 tys. zł kosztów sądowych.
Konkludując, pan Janusz faktycznie daje zarobić rodzinie i ją promuje. To, co byłoby może sympatyczną cechą u przedsiębiorcy, u polityka nazywamy prywatą i nepotyzmem, bo ci zarządzają zazwyczaj nie własnymi funduszami, a publicznymi lub partyjnymi. Tym bardziej że Korwin-Mikke do ubogich nie należy, a jego majątek szacuje się na blisko 10 mln złotych, głównie ulokowanych w odziedziczonych po matce nieruchomościach.
„Kobieta przesiąka poglądami człowieka”
Korwina-Mikke można uznać za pomost łączący dawny patriarchat i subkulturę inceli. Kobiety jego zdaniem są od panów słabsze, mniejsze i mniej inteligentne, a będąc specyficzną kategorią niepełnosprawnych, na drabinie bytów zajmują miejsce między mężczyzną a dzieckiem. Dlaczego? Zdaniem Korwina dba o to mechanizm ewolucji naturalnej. „Inteligentna istota nie wytrzymałaby przebywania przez dłużej niż godzinę dziennie z paplającym dzieckiem!”, stwierdza. Stąd mężczyźni wolą kobiety od siebie głupsze, by ich dzieci miały dobrą opiekę.
czytaj także
O aborcji również nie powinny decydować. Zdaniem Korwina kierują się przede wszystkim emocjami i – jak stanowi zasada prawa rzymskiego – nie powinny być sędzią we własnej sprawie. Plus „jeżeli ojciec ma płacić alimenty, powinien mieć prawo decyzji, czy dziecko zabić czy nie”. Muszą też zarabiać mniej niż mężczyźni. To jednak mało istotne, bo przecież „kobieta idzie na studia albo do pracy po to, by znaleźć tam męża” i ostatecznie zostać panią domu, „na którego utrzymanie zasuwa wybrany przez nią niewolnik”. Jego zdaniem panie „nie powinny mieć prawa głosu” i „żadnego wpływu” na rządy. Generalnie i tak nie potrzebuje głosować, bo zdaniem pana Janusza „kobieta przesiąka poglądami człowieka, z którym sypia”, gdyż jego plemniki wnikają „w ciało kobiety i przerabiają ją na obraz i podobieństwo mężczyzny, do którego ona należy”.
Te, które się na to nie godzą, to zdaniem JKM „feminazistki”. Niszczą one naturalny porządek rzeczy i zachodnią cywilizację. Trudno się w tej sytuacji dziwić, że partia Korwina ma najmniej kobiet-wyborczyń z badanych ugrupowań głównego nurtu – 26%. Wielu młodym mężczyznom takie opinie się jednak podobają. Konfederacja zwycięża (!) z wynikiem 29% wśród wyborców płci męskiej w wieku 18–30 lat. Mimo to zdarzają się kobiety, które wstępują do partii Mikkego i działają aktywnie w tym środowisku. Sprawdźmy, co to za osoby.
„Feministki po prostu zgłupiały”
Całkiem sporo kobiet trafiło na listy KNP w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku, bo aż 40%. „Z góry powiedzieliśmy, że jak ktoś wydał taki kretyński przepis, to będziemy musieli angażować matki, córki, żony i kochanki”, komentował parytety na listach prezes. „Skoro prawo nakazuje nam wystawić jakieś kobiety, wystawiliśmy”, podsumowywał.
Są jednak i takie kobiety, które same zdecydowały o aktywności politycznej wśród korwinistów. Najbardziej znana wśród nich jest pochodząca z Tarnowa Agata Banasik, z korwinistami związana od 19. roku życia. Już rok później uzyskała drugi wynik w wyborach do Rady Głównej KNP, zostając jedyną w owym czasie kobietą we władzach centralnych partii – więcej głosów zdobył tylko sam prezes. Szybko została wiceprezeską małopolskich struktur KNP i prawą ręką Stanisława Żółtka. W 2011 roku, w wieku 21 lat, startowała już do sejmu z list KNP w Kielcach. W 2014 roku była jedynką na liście KNP do sejmiku małopolskiego. Zdobyła 9 tys. głosów i do mandatu radnej zabrakło jej tylko 0,23%. Rok później znów byłą jedynką, tym razem do sejmu w okręgu toruńsko-włocławskim. Tylko barwy zmieniła wraz z wodzem i jego wiernym przybocznym Konradem Berkowiczem, z KNP na KORWiN. W międzyczasie ukończyła stosunki międzynarodowe w Wyższej Szkole Europejskiej w Krakowie i pracowała jako „menedżer” w „branży nieruchomości” oraz „dyrektor marketingu w międzynarodowej spółce”, a „także w public relations”.
Prawdziwą karierę jednak jako pierwsza dama korwinizmu zrobiła, kiedy w 2013 roku w internecie znalazł się filmik z Pikniku Nowej Prawicy w Gdyni. „Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus, a feministki po prostu zgłupiały. My, kobiety, nie możemy pozwolić im zniszczyć tego, co czyni nas wyjątkowymi”, mówiła wtedy. „Dlaczego mam płacić za czyjąś antykoncepcję czy in vitro, jeśli się na to nie zgadzam? Feministki są przeciwko wolnemu wyborowi”, opowiadała rok później w „Gościu Niedzielnym”. Jednocześnie twierdziła, że jej partia, „jako organizacja przede wszystkim wolnościowa, w żaden sposób nie popiera dyskryminacji kobiet”. Kwestia wolności kończy się dla Banasik na legalizacji marihuany, gdyż jest jednocześnie przeciwniczką parytetów, aborcji, eutanazji i związków partnerskich. Pytana, czy zgadza się z opinią JKM o kobietach, odpowiadała: „Nie ma w naszym programie nic na ten temat” i że „to prywatna opinia prezesa”. „Ja pracuję z prezesem codziennie i uczciwie przyznaję, że on bardzo często słucha mojego zdania” – zapewniała. W 2018 roku nie kandydowała jednak do samorządu z list korwinistów, a już zimą zaangażowała się w tworzenie małopolskich struktur Federacji Dla Rzeczypospolitej Marka Jakubiaka. Po tym, jak i on dołączył do Konfederacji pod wodzą Korwina, dalszy los Banasik jest trudny do określenia.
czytaj także
Na krótko furorę wśród kuców zrobiła pochodząca z rodziny polsko-syryjskiej Miriam Shaded. Jej ojciec Moner Shaded jest pastorem kalwińskim, a ona sama żarliwą bojowniczką antyislamską. W 2014 roku założyła Fundację Estera mającą na celu pomoc chrześcijańskim ofiarom wojny w Syrii. Udało się jej sprowadzić do Polski 52 rodziny (łącznie ok. 178 osób; do 2017 roku wszyscy wyjechali z Polski). Na fali antyislamskiej kampanii prowadzonej przez korwinistów w wyborach 2015 roku znalazła się na listach ich ówczesnej partii. Mówiła wtedy: „Obecnie na świecie mamy do czynienia z wojną religijną i wojną cywilizacyjną (…), która powoli dociera do Europy (…). Nawet nie zdajemy sobie sprawy z zagrożenia, przed którym stoimy (…). Staram się uświadamiać ludziom, czym tak naprawdę jest szariat (…). Żadna partia nie chce tego mówić głośno, poza partią KORWiN”. Shaded uzyskała 3644 głosy i nie zdobyła mandatu poselskiego. Jej kandydaturę położył przede wszystkim występ w programie TVN24 Babilon, gdzie okazało się, że nie ma zielonego pojęcia o programie partii, z której list startuje, i ma niewiele do powiedzenia o polityce jako takiej.
czytaj także
Potem nastąpiła cała seria niezliczonych publicznych samoośmieszeń. Shaded uznała się sama za dodatkowe zagrożenie w Światowe Dni Młodzieży – jako potencjalny cel ataku terrorystów – i wyjechała z tej okazji z kraju na wakacje. Doszła jednak do wniosku, że na Zachodzie kobiety mają dużo gorzej niż w Polsce. Zapragnęła zakazać Koranu i zdelegalizować w III RP islam. A ostatecznie w programie Agnieszki Gozdyry domagała się „specjalnych rejestrów dla muzułmanów”, a cytaty z Biblii przypisywała świętej księdze islamu. Generalnie jej gwiazda wraz z wygasaniem „uchodźczej gorączki” mocno przygasła i nie rozpala już umysłów kuców jak dawniej.
Mamy też i inne kobiety w korwinistycznym gronie, takie jak Ewa Zajączkowska, dawniej nauczycielka historii i wiedzy o społeczeństwie z Radomia, a obecnie dziennikarka, czy sekretarz krajowy Wolności Katarzyna Zaleśna. Ta ostatnia z list korwinistów kandydowała w wyborach samorządowych w 2014 roku oraz w wyborach parlamentarnych 2015 roku, pełniła też funkcję wiceprezesa oddziału Warszawa Bielany i udzielała się w antyislamskiej inicjatywie „Kobiety przeciw szariatowi”. Liczba pań na listach w tym bardzo silnie zmaskulinizowanym środowisku jest jednak bardzo ograniczona. Zazwyczaj też lokują się one na poślednich miejscach w organizacji. Największą karierę z najnowszego pokolenia kobiet korwinizmu zrobiła Dominika Sibiga. Ta była miss Unii Polityki Realnej i absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz policealnego studium aktorskiego została bowiem trzecią panią Korwin-Mikke i urodziła prezesowi jego najmłodsze dzieci – Karola i Nadzieję.
Podsumowując, wielkiej kariery kobiety w partii JKM nie robią, do parlamentu się nie dostają, a z czasem odchodzą. A gdy robią akurat za kwiatek do kożucha, są, jako grupa, regularnie przez Mikkego obrażane i wyśmiewane. Najlepsze, co może je spotkać, to zostać żoną wodza. Zdarzają się jednak i gorsze potencjalne efekty zaangażowania się kobiety w projekt korwinistyczny. Jednym z nich był Grzegorz G.
„To nasz partyjny Don Juan”
Stosunek do seksu JKM jest daleki od katolickiej ortodoksji. „Molestowałem w życiu setki kobiet”, mówi o sobie prezes. Niczym strasznym nie jest dlań obsadzenie aktorki uzależnione od tego, że się ją „wypróbuje w łóżku”. Opcja „praca za seks” nie jest żadnym molestowaniem, a jedynie transakcją. Zresztą „kobieta, zapraszając mężczyznę do domu, daje mu jasny sygnał, czego od niego oczekuje” i każda „udaje, że stawia jakiś opór”. „Zawsze się troszeczkę gwałci”, podsumowuje tę kwestię Mikke. Biorąc pod uwagę jego stosunek do seksu, trudno się dziwić, że prezes wychował sobie godnych naśladowców.
Grzegorz G. pochodzi z Krakowa. Jest przyjacielem wiceprezesa korwinistów Konrada Berkowicza i wieloletnim asystentem JKM. Do wybuchu skandalu pełnił także funkcję członka zarządu partii Wolność, ówczesnej emanacji zaplecza politycznego Mikkego. Mimo że jego działalność filmowa kończyła się na nagrywaniu partyjnych spotkań, lubił przedstawiać się jako producent. Chętnie romansował. „Dziewczyny najczęściej spotykał przy okazji imprez Wolności. Robił wrażenie, bo mógł pochwalić się, że ma dostęp do Korwin-Mikkego” – mówi o nim anonimowo dawny kolega z partii.
Z czasem się okazało, że seks z nim ma poważne konsekwencje. Do mediów i prokuratury zaczęły się zgłaszać kobiety. Twierdziły, że Grzegorz G. zaraził je syfilisem. To choroba weneryczna o bardzo poważnych skutkach. Wrzody, zgorzele, kłykciny narządów płciowych (nie guglujcie tego!), uszkodzenia układu nerwowego, kostnego i krążenia, drgawki, zaburzenia mowy i pamięci, zaburzenia psychiczne – to wszystko efekty nieleczonej kiły.
Monika o tym, że ma syfilis, dowiedziała się od innej partnerki G. – Mam już późną kiłę i najprawdopodobniej zaatakowany układ nerwowy – mówiła mi Monika. – Zanim zaczęłam się leczyć, nie mogłam już nawet chodzić. Bolały mnie wszystkie stawy. Kolana, nadgarstki, palce – dodaje kobieta. Partnerki Grzegorza G. są pewne, że uprawiał z nimi seks, mimo że wiedział, że jest chory. Są też przekonane, że zarażanie ich sprawiało mu przyjemność. Do prokuratury wpłynęło zawiadomienie. Grzegorzowi G. grozi kara do trzech lat więzienia, ale Janusz Korwin-Mikke nie zamierza usuwać go z partii. Przeciwnie. Mimo że zarażone kobiety prosiły go o pomoc, zlekceważył je. „Jedna dziewczyna się kontaktowała, ale puściłem to mimo uszu”, mówi prezes. „O takich rzeczach się nie mówi. To są prywatne sprawy członków”, podkreślił. Grzegorz G. jednak zawiesił swoje członkostwo w partii. Korwin-Mikke dodał, że decyzja G. nie oznacza przyznania się do winy, lecz została podjęta dla „pewnego porządku”, a ewentualne konsekwencje wobec G. wyciągnie, „dopiero gdyby ten został skazany prawomocnym wyrokiem”.
„Lekka pedofilia”
Skrajna prawica lubi straszyć „seksualizacją dzieci”. Co na to pan Janusz? „Z tą pedofilią mocno się przesadza”, a „dotykanie przez mężczyznę (…) raczej rozbudza kobiecość i pomaga, niż szkodzi”, stwierdza guru korwinistów. „Od tysięcy lat ojcowie (…) molestowali seksualnie swoje dzieci. Jednak na ten temat panowała zmowa milczenia, i słusznie”, więc „nie można podważać mitu dobrego ojca i kochającej matki tylko dlatego, że raz na tysiąc wypadków ojciec (…) pozwala sobie na czyny lubieżne, czasem zresztą dość niewinne, z dziećmi”, oznajmia JKM. Winni ujawniania skandali pedofilskich? Oczywiście „Wielki Wschód czy inny sanhedryn”, które wydały „polecenie, by pedofilię wyłączyć spod zboczeń zalecanych lub tolerowanych”. Cel? „Rozbicie rodziny”. „Wolałbym, żeby moja córka trafiła w ręce pedofila, który po pupie pogłaszcze, niż poszła na lekcję edukacji seksualnej, bo to zabija erotyzm”, podsumowuje swój stosunek do seksualizowania dzieci józefowski myśliciel. Ciekawe, czy oddałby na wychowanie swoją najmłodszą rzeszowskiemu korwiniscie, Arturowi H.? Bo ten zdecydowanie wziął sobie do serca słowa mistrza w temacie stosunku do nieletnich.
W 2018 roku był „jedynką” Kongresu Nowej Prawicy w okręgu nr 4 w wyborach do rady miasta Rzeszowa. Lokalnie to postać względnie znana. Bywał na miejskich imprezach i wydarzeniach kulturalnych. Pracował też jako animator w lokalnym centrum zabaw „Fantazja” oraz wychowawca na obozie wakacyjnym dla młodzieży. Uważa się za obrońcę moralności. Działał w ruchu Pro – Prawo do Życia, znanego z organizowania manifestacji przeciwko aborcji i „gender”. Regularnie jeździł też na zloty młodzieży katolickiej: Wołczyn, Exodus Młodych na Roztoczu, Franciszkańskie Spotkanie Młodych k. Przemyśla, a także brał udział w spotkaniach, wykładach i działaniach dla młodych chrześcijan. Z rozważań Ojców Kościoła zajmowały go szczególnie ich przemyślenia o kobietach. „Kobiety są przeznaczone głównie do zaspokajania żądzy mężczyzn”, cytował na Instagramie Jana Chryzostoma. Za Tomaszem z Akwinu pisał, że „wartość kobiety polega na jej zdolnościach rozrodczych i możliwości wykorzystania do prac domowych”, gdyż „dziewczynki powstają z uszkodzonego nasienia lub też w następstwie wilgotnych wiatrów”.
Studentki lokalnego uniwersytetu uważały go za creepa. Czuły się przez niego regularnie „nagabywane” i „śledzone”. W damskich toaletach H. naklejał wlepki z kodem QR, który prowadził do jego wizytówki. Wrażenie pogłębiały wpisy na blogu H. – Pokój Artura. „Nie wiem, czy to reguła czy nie, ale zauważyłem, że im bardziej dziewczyna jest ładna (tj. ma kształtną figurę, okrągłości tu i tam, śliczną buzię, ma czym oddychać, posiada nogi modelki), tym bardziej jest wybredną, wyrachowaną, tzw. zimną suką” – pisał tam H. Ogólnie typowa inceliada. H. jednak poszedł krok dalej.
Kandydat @NowaPrawica na radnego Rzeszowa @pokojartura do 14-latki. Obrzydliwe. Gdyby to była moja córka, obiłabym mu ryj. pic.twitter.com/22cVt62VHG
— Lidia vel Lidka ???? (@LidiaDmnsk) October 8, 2018
Masz fajną dupę” – pisał w 2013 roku H. do 14-latki. „W jakim celu chcesz się spotkać”? – pytała. „Towarzyskim, poznawczym” – odpowiadał H. „Mam 14 lat” – pisała dziewczyna. „A ja 23. I co z tego?”. „Bo się podniecisz, oblechu” – odpisywała 14-latka. H.: „Za późno”. „Sam sex” – komentował fotografię 12–13 letniej dziewczynki na plaży. Pod zdjęciem z zawodów pływackich z gimnazjum pisał „mrrrr” i wklejał serduszko. „Podrywał” także 12-latkę, dodatkowo próbując wprosić się do niej do domu. Na Facebooku chwalił się również, że ma piętnastoletnią dziewczynę. Na Instagramie H. chwali się zdjęciem z 2015 roku, gdzie w stroju klauna bawi się z małymi dziewczynkami.
„Udowodnione jest, że ci, co są za gender, są związani z ruchem pedofilów, z tym, że chcą legalizować pedofilię” – opowiadał do kamer telewizyjnych kilka lat temu. Dziś nim samym zajmuje się rzeszowska policja.
Odi, Kastor i Tęczowy blok
Swoje metody wychowawcze Mikke postanowił również zastosować do zwierząt. Kiedy media apelują o rezygnację z fajerwerków w Sylwestra, on obrzuca psa imieniem Odi petardami, nazywając to tresurą. Po publikacji materiału „Super Expressu” poseł PO Tomasz Cimoszewicz zapowiedział zawiadomienie prokuratury, a behawioryści uznali, że działanie lidera Konfederacji powinno być karane. Mikke tymczasem tłumaczy się w sposób typowo dla siebie pokrętny. „Człowiek, który nie przyzwyczai psa do hałasu, to sadysta”, oznajmia. „To jest rodzaj szczepionki”, a „nieuodpornienie psa to jest przestępstwo”. „Zwierzę oczywiście nie jest rzeczą, ale zwierzę jest własnością człowieka. Jeżeli będziemy się wtrącali w stosunki między właścicielem a zwierzęciem, ludzie zaczną okrutnie traktować zwierzęta. Dokładnie tak, jak wtrącanie się w stosunki między rodzicami a dziećmi powoduje, że rodzice gorzej zajmują się dziećmi i rodzi się coraz mniej dzieci” – podsumowuje Mikke, nie podpierając swojego sądu jakimikolwiek danymi czy wynikami badań.
Nietypowe zabawy z psami zdają się u libertarian częstsze. Mimo wielu występów w programie Młodzież kontra świat usłyszał o Mikołaju Kastorze Klubińskim szerzej dopiero wówczas, gdy na Vichanie wypłynęły zdjęcia, na których odziany tylko w bieliznę Klubiński z kolegą chodzą na smyczach, wciągają z podłogi tajemnicze proszki i macają w dość dwuznaczny sposób psa po genitaliach. Na innych zdjęciach z tej imprezy widać charakterystyczne kapsułki, w których dilerzy często dostarczają mefedron. W efekcie macierzysta organizacja naszego libertyna – Stowarzyszenie Libertariańskie, postanowiła go ze swoich szeregów wyrzucić. Cała „afera” skończyła się zupełnym ośmieszeniem młodego pokolenia „wolnościowców”.
Klubiński oczywiście zaprzeczał, jakoby miał cokolwiek wspólnego z zoofilią i uznawał publikację fotosów, które jego zdaniem miały „charakter prywatny i ironiczny”, za prywatną na nim zemstę. A dotykanie psa po genitaliach określił jako zajmowanie się jego problemem zdrowotnym z prąciem. Ostatecznie zostały mu postawione przez prokuraturę zarzuty znęcania się nad zwierzęciem. Wyrok sądu oczyścił go z zarzutów, nie dopatrując się na owych zdjęciach aktów o charakterze zoofilskim. Jeśli już naprawdę musicie zobaczyć te zdjęcia, to są tu.
Inni po takiej inbie wyjechaliby żyć w szałasie w lesie w Bieszczadach, ale nie Klubiński. „Święto niepodległości od lat jest kojarzone ze środowiskami nacjonalistycznymi. Czas zmienić ten wizerunek. (…) Chcemy w tym roku utworzyć «Tęczowy blok» i iść w Marszu Niepodległości”, oświadczył w 2018 roku. Zapewniał, że ma jak najszczersze intencje. Jednak sam nigdy nie był aktywny w żadnej organizacji LGBT+, a i deklaruje się jako heteroseksualista. „To, co robię, na pewno nie jest trollingiem, chociaż poruszam się po środowiskach trollnetowych”, oznajmił. Niezależnie, czy jego zamiar był poważny czy nie, namawianie ludzi do wejścia pod tęczowymi flagami w przemarsz homofobicznych członków ONR, MW, RN to wprost narażanie ich na przemoc fizyczną i słowną. Szczęśliwie sami nacjonaliści oświadczyli, że „Tęczowego bloku” sobie nie życzą, blok więc odwołano i nie doszło na tym akurat tle do żadnych ekscesów.
Od trolla do Adolfa
Klubiński przy prezesie to jednak ledwie troll wagi piórkowej. Nikt chyba nie zrobił więcej dla wprowadzenia z powrotem nazwiska „Hitler” do polskiej dyskusji politycznej niż sam Mikke. Jego zdaniem „führer” oczywiście „nie wiedział o Holocauście”, za jego czasów góral mógł sobie robić jakie chciał oscypki, a ojciec pana Janusza płacił trzy razy mniejsze podatki niż te, które obowiązują obecnie. Do niesławnego Austriaka JKM czuje wyraźną Hassliebe – raz to prekursor Unii Europejskiej, raz autor mądrych rozwiązań gospodarczych, raz to zbrodniarz „jak Obama”, raz niezwykle zdolny akwarelista. Widać silną fascynację. Zresztą sami zobaczcie:
Ile razy da się powiedzieć nazwisko Hitler? Wiele. Dodatkowo ma on niepokojąco zbieżne z Adolfowymi uwagi o ludziach, których los nie uczynił białymi mieszkańcami powiatu otwockiego w wieku 70+: „Europę zalewa murzyńskie szambo”, stwierdził Mikke, cytując jakoby kongijskiego dyplomatę. „Możemy być dumni, że uwolniliśmy części Afryki od tego szamba, ale naszym obowiązkiem jest nauczenie tych ludzi rozumu”, dodał. Za tę wypowiedź został zresztą ukarany przez PE grzywną w wysokości 3 tys. euro. To nie był bynajmniej jednorazowy wyskok. Ludźmi o ciemnej skórze wprost pogardza: „Jak Polak jako taksówkarz pracuje w Nowym Jorku, to mówimy, że on się wysługuje amerykańskim kapitalistom. Jak nam służą, to ja się czuję jak pan, niech mi te czarnuchy służą, bardzo dobrze”, powiedział w kwietniu 2019 roku Korwin-Mikke. Żeby nie było, że chodzi li tylko o hejt klasowy, mamy też aspekt pseudobiologiczny. W jednym ze swoich tekstów Mikke pisze: „Murzyni w Nowym Jorku o estetykę dbają, może nawet bardziej niż Białasy – ale ja pisałem o zapachu!! Tu nie chodzi o smród z powodu brudu – to po prostu kwestia naturalnej woni. Również płci: związki mieszane są rzadkie dokładnie z tego samego powodu: gdy byłem (względnie) młody, zdołałem eksperymentalnie przemódz (pisownia oryg.) się do Murzynki – ale zapach białej kobiety białego mężczyznę podnieca, a zapach czarnej nie. I odwrotnie”.
Lewica utrzymuje, że "darwinizm społeczny" to zło, bo to idea Adolfa Hitlera. Bzdura! Hitler kazał mordować umysłowo chorych i kaleki, a więc uprawiał eugenikę, czyli ręczne "poprawianie" gatunku; jest to dokładnie sprzeczne z darwinowską selekcją naturalną!! pic.twitter.com/phAbrIBcIF
— Janusz.Korwin.Mikke (@JkmMikke) December 7, 2018
Z ludzi z niepełnosprawnością pożytku jego zdaniem nie ma i lepiej ich za bardzo nie integrować, bo i reszta „zdebileje”. O paraolimpiadach stwierdza wprost: „Równie dobrze można by organizować zawody w szachy dla debili lub turnieje brydżowe dla ludzi z zespołem Downa (…). W telewizji powinniśmy oglądać ludzi zdrowych, pięknych, silnych, uczciwych, mądrych – a nie zboczeńców, morderców, słabeuszy, nieudaczników, kiepskich, idiotów i inwalidów”. Stalina też zdaje się jakoś lubić, gdyż mordował bolszewików, homoseksualistów wysłał do obozów pracy na Syberii i ukrócił „wolną miłość”. A dzięki rozjechaniu czołgami protestujących studentów udało się w Chinach wywalczyć „prawdziwą wolność, a uniknąć demokracji i socjalizmu”.
Żyć z Korwina, żyć z WOLNOŚCI
Dziwne transfery pieniężne wewnątrz ugrupowania Mikkego były i są na porządku dziennym. „W pewnym momencie doszło do tego, że pod opieką rodziny znalazły się nawet partyjne serwery. Korwin nie ufa nikomu obcemu, ugrupowanie to dla niego prywatny folwark”, twierdzi aktualny szef UPR poseł Bartosz Jóźwiak.
czytaj także
Problemy Mikkego z przejrzystością w zarządzaniu majątkiem rozpoczęły się na początku lat 90. Współpracował wtedy blisko z kontrowersyjnym biznesmenem Mariuszem Świtalskim, który w PRL przesiedział trzy lata za włamania i kradzieże. Późniejszy twórca marek Elektromis, Eurocash, Biedronka, Żabka i Małpka Express według rankingu „Wprost” był jednym z najbogatszych Polaków i miał przekazywać sowite datki na partię. A według informacji uzyskanych przez „Newsweek”, także na samego lidera. Miał pomóc Mikkemu spłacić jego józefowski dom – perłę architektury – zielono-brązowy świdermajer. Taki dom wart jest obecnie ok. 2–2,5 mln złotych. Pytany o tę współpracę, JKM milczy. Twierdzi, że odziedziczył majątek po matce.
Długa nieobecność w parlamencie oznaczała też brak większych funduszy. Kolejne partie JKM przędły cieniutko. Mimo regularnych startów w wyborach wpłaty na rzecz partii wahały się w latach 2000–2013 od 12 groszy (sic!) do maksimum (licząc z funduszem wyborczym) około 272 tys. złotych. Jednak nawet wydatkowanie tych pieniędzy zaczęło budzić wątpliwości. Część wydano na przykład w markecie budowlanym, a także wypłacano w bankomacie w Józefowie, gdzie mieszka Mikke. Ostatecznie chaos w księgowości skończył się tym, że Państwowa Komisja Wyborcza odrzuciła sprawozdanie finansowe KNP za rok 2013. Powód: spłata przez osoby fizyczne z własnych środków zobowiązań partii, co oznacza najpewniej, że jej kierownictwo traktowało partyjne konto jako dodatkową linię kredytową.
Sytuacja zmieniła się diametralnie, kiedy po 2015 roku KNP uzyskał prawo do dotacji, i to rzędu ponad 4 mln złotych rocznie. Jednak, jak rymował Notorious B.I.G., Mo money, mo problems. W październiku 2017 roku członek rady krajowej partii KORWiN, Przemysław Piasta, opuszczając organizację, informował, że w partii panuje finansowy chaos. Według jego relacji na posiedzeniu zarządu członkowie Kongresu zarzucali sobie wzajemnie malwersacje rzędu setek tysięcy złotych. Przerzucano się umowami, fakturami, opisami rzekomych nieprawidłowości.
Były działacz partii KORWiN przekazał nam, że w lipcu 2017 roku został poinformowany przez wiceprezesa partii Wolność Konrada Berkowicza, że osoba odpowiedzialna za system informatyczny partii robi to charytatywnie. Trzy miesiące później na posiedzeniu rady krajowej ten sam działacz usłyszał, że partia wydała na usługi informatyczne ponad 200 tys. złotych. Zgodnie z dokumentami wewnętrznymi osobą odpowiedzialną w tamtym czasie za sprawy informatyczne był Berkowicz.
Piasta z kolei informował o zaciągnięciu przez partię nielegalnej pożyczki u jej skarbnika, europosła Roberta Iwaszkiewicza. Inni byli działacze oskarżali korwinistycznych liderów o zatrudnianie fikcyjnych asystentów i opłacanie ich z pieniędzy europarlamentu, wyprowadzanie pieniędzy z partyjnej fundacji Wolność i Nadzieja, kreatywną księgowość, karuzele finansowe, defraudacje, nepotyzm i marnotrawstwo pieniędzy. Ostatecznie, jak informował „Fakt”, partią Mikkego zainteresował się OLAF, czyli unijne biuro antykorupcyjne. Wnioski o zwołanie nadzwyczajnego kongresu partii, składane przez zaniepokojonych członków, były odrzucane. Tymczasem partia przez trzy lata uzyskała 11 mln zł dotacji z budżetu państwa.
Partia, której nie było
W 2016 r. postanowiono dodatkowo zmienić nazwę partii. Rebranding z „Wolności” na „KORWiN” trwał blisko rok. Tworzenie nowego logo – dziewięć miesięcy. Co zabawne, skrótem od Wolność pozostało słowo Korwin. Mikke nakazał jednak powrócić do poprzedniego logo z koroną. Tym bardziej, że zaistniał konflikt o nazwę z dawnym ugrupowaniem Kornela Morawieckiego – Partią Wolności. Ostatecznie kierownictwo poinformowało na Facebooku w orwellowskim z ducha wpisie, że „Wolność to KORWiN, KORWiN to Wolność”, i to miało zakończyć dywagacje, jak ostatecznie partia JKM się nazywa. Niestety, jak się okazało niedługo później, biedaczka przestała istnieć.
Problemy zaczęły się wraz z utratą prezesury KNP przez JKM. Zastosował on wtedy typową dla siebie taktykę: opuścił KNP i założył nowe ugrupowanie. 27 stycznia 2015 roku były skarbnik KNP Robert Oleszczak, były sekretarz generalny KNP Arkadiusz Oziębło i Piotr Bryczkowski złożyli dokumenty, rejestrując nową partię – by już nie było wątpliwości, kto jest tu prezesem – pod nazwą KORWiN. Kilka dni później identyczny wniosek, rejestrujący partię o tej samej nazwie, złożyli Mikke, Iwaszkiewicz oraz Wipler. I tu mamy dwie wersje wydarzeń. Jedna autorstwa JKM, że mianowicie panowie Oziębło, Oleszczak i Bryczkowski działali samodzielnie i bez jego zgody. Oraz tę wymienionych i jeszcze kilku innych byłych członków partii: że było dokładnie odwrotnie. Zdaniem byłych członków partii, z którymi rozmawiałem, konflikt toczył się o kontrolę nad partią i podziałem środków ze spodziewanej subwencji, a do zmiany kierownictwa miał namówić Mikkego Wipler. Jak naprawdę było – nie wiadomo. Ostatecznie Oleszczak i Oziębło zostali wyrzuceni z partii.
KORWiN pod kierownictwem Mikkego wystartowało w wyborach parlamentarnych 2015 roku i dzięki przekroczeniu progu 3 proc. poparcia zagwarantowało sobie budżetową dotację. Jednak już w 2016 roku sąd odmówił rejestracji partii, a następnie, 22 listopada 2018 roku, druga instancja podtrzymała tę decyzję. Wypłaty dotacji zostały wstrzymane. „W wyborach europejskich na pewno sobie poradzimy, zaś jeśli chodzi o wybory parlamentarne, to cóż, najwyżej założymy nową partię”, stwierdził wtedy Mikke. „Nikt poważny nie będzie tworzył koalicji z człowiekiem, który przez 4 lata nie potrafił zarejestrować partii, a przez ponad 2 lata używał nazwy «Wolność» dla partii KORWiN, choć zakazał mu tego sąd”, komentował wtedy Oleszczak. Jak się okazało, znaleźli się jednak chętni.
Konfederacja, na to wygląda, spadła mu z nieba. Znów może porzucić swój ostatni projekt i zająć się kiepskim zarządzaniem kolejnym. Okazuje się, że JKM najlepiej w interesach idzie to, co sam pewnie nazwałby socjalizmem: wydawanie publicznych pieniędzy w sposób budzący wątpliwości i obsługa interesów zaprzyjaźnionych działaczy oraz rodzinnych firm. Potem, po kolejnej porażce, okazuje się, że klęski winni są, zależnie od momentu: PiS, PO, Robert Gwiazdowski, Cezary Kaźmierczak, lewactwo, homosie, Niemcy, eurokraci, niechętne media, a przede wszystkim zdrajcy, którzy opuścili partię. Nie zaś niekompetentny, otoczony gromadą klakierów, egocentryczny prezes i jego szemrane partyjne biznesy, w których syn jest szoferem, kolejny składaczem partyjnej gazety, córka produkuje gadżety partyjne, a prawa ręka wodza inkasuje grube tysiące słynną już w Polsce metodą na „usługi informatyczne” – a wszystko to za pieniądze z publicznej dotacji.
