Jesteśmy w Polsce dość zgodni co do tego, że potrzebujemy Ukrainy przewidywalnej, demokratycznej i stabilnej. A to może jej zapewnić jedynie wejście do UE – mówi Elżbieta Kaca, analityczka programu Unia Europejska w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych.
W 2016 roku 60 proc. ankietowanych przez Kijowski Międzynarodowy Instytut Socjologii negatywnie postrzegało społeczność LGBT+, w 2022 roku było to już tylko 38,2 proc., a w 2024 roku – 32,1 proc.
O wojennym sukcesie, jaki odnosi ukraińska kolej, w dużej mierze zadecydował jej postkomunistyczny charakter. Ale problemów nie brakuje.
Z zielonej fali została kałuża. Ale ogromna większość ludzi w Europie nadal oczekuje skutecznej polityki klimatycznej.
Eksperci są zgodni co do tego, że wzrost popularności AfD wśród młodych należy wiązać ze świetnymi wynikami partii w mediach społecznościowych. To truizm, że radykalne tezy promowane są przez algorytmy. W Niemczech chodzi jednak o coś jeszcze.
Może z punktu widzenia Europy nadrzędną wartością jest zakorzenienie Ukrainy w Europie jako demokratycznego kraju zintegrowanego z UE. I pozostawienie kwestii granic otwartą – mówi Piotr Buras, dyrektor Warszawskiego Biura Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych.
Dziś jedynie 19 proc. Rosjan badanych przez zespół badawczy Exodus22 uważa Gruzinów za przyjaznych. W innym badaniu tylko 4 proc. Gruzinów przyznaje, że cieszy się z przyjazdu Rosjan.
W obliczu braków kadrowych żołnierskie pensje w Ukrainie zostały zwiększone. Względnie wysokie wynagrodzenie żołnierzy nie wszystkim się jednak podoba.
Ukrainki rozglądają się po Europie i widzą, że kobieta nie musi być służącą. Uczą się szacunku do samej siebie – mówi Tamara Złobina, ukraińska feministka.
Zawsze jest pokusa, żeby ofertę przewozową robić jak najmniejszymi zasobami, ale nie po to dotujemy PKP Intercity z naszych podatków, żeby odstawiało tabor w krzaki – mówi Karol Trammer, autor książki „Ostre cięcie. Jak niszczono polską kolej”.
Wojenne porzekadło głosi, że „nie ma dobrych Rosjan”, a w dosadniejszej wersji – „dobry Rosjanin to martwy Rosjanin”.
Największym problemem gruzińskiej polityki od lat jest brak atrakcyjnej alternatywy, która mogłaby stać się przeciwwagą dla elity rządzącej.
