Michnik ’92, czyli niepotrzebni w Sejmie

Mogę żałować, że wielu moich znakomitych kolegów bez zastanowienia kandydowało do Sejmu. Gdyby się wcześniej zastanowili, to być może mielibyśmy dziś świetnego historyka, specjalistę od Indian peruwiańskich – Antoniego Macierewicza, zamiast gorszącej afery z teczkami, być może mielibyśmy znakomitego mecenasa Jana Olszewskiego, miast gorszącej afery z kryzysem rządowym i rządu zajmującego się głównie dekomunizacją. No i straciła polska biochemia, a nie zyskał UOP – w osobie Piotra Naimskiego.

Adam Michnik (ur. 1946) – publicysta, działacz polityczny. Jeden z czołowych opozycjonistów w PRL-u, członek KOR-u i Solidarności. W latach 1989-91 poseł na Sejm. Od 1989 r. redaktor naczelny “Gazety Wyborczej”. Autor wielu książek, wielokrotnie odznaczany w Polsce i za granicą. Fragment wywiadu Moniki Olejnik “Sacrum i profanum” – tygodnik “Wprost”, październik 1992.