Odrzucono mi ponad piętnaście scenariuszy. I to napisanych z partnerami, o jakich można teraz tylko marzyć. Na przykład „Dama do bicia” była rezultatem współpracy z Jurkiem Skolimowskim, a mieli w niej wystąpić Zbyszek Cybulski i Bogumił Kobiela. Na osiem scenariuszy przygotowanych z Jackiem Fedorowiczem zrealizowałem zaledwie trzy: „Poszukiwany – poszukiwana”, „Nie ma róży bez ognia” i „Brunet wieczorową porą”. Nie znalazły uznania takie propozycje, jak „Nasz człowiek w Warszawie” (rywalizacja amerykańskiego i zachodnioniemieckiego wywiadu potraktowana humorystycznie), „Trójka do bicia” (komediowa wersja „Złota dla zuchwałych”), „Obywatel Monte Christo” (przewrotna zemsta „szarego” człowieka na dyrektorze), „Żaba w śmietanie” (pożegnanie z epoką ryksz utrzymane w konwencji burleski) czy wreszcie „Idziemy w Polskę” (próba przedstawienia żartobliwego portretu Polaków, uchwyconego metodą prowokowanych sytuacji, rejestrowanych ukrytą kamerą). Każdy projekt utrącono z innego powodu.
Stanisław Bareja (1929-87) – reżyser i scenarzysta filmowy. Autor kultowych PRL-owskich komedii „Miś” (1980), „Nie ma róży bez ognia” (1974), „Mąż swojej żony” (1960)„Poszukiwany poszukiwana” (1972), „Brunet wieczorową porą” (1976), „Małżeństwo z rozsądku” (1966), „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz” (1977) oraz seriali „Alternatywy 4” (1983) i „Zmiennicy” (1986). W swoich filmach regularnie grywał niewielkie, zabawne role. Fragment wywiadu Bohdana Zagroby „Chłopiec do bicia” – tygodnik „Film”, luty 1981.
