Uniwersytet Krytyczny | Prowadzenie: A. Michnik
Uniwersytet Krytyczny | W stronę teorii 'doorsien’: polityczność przestrzeni filmowej | Nowoczesne iluzje i społeczeństwo w kryzysie: Antonioni, Tarkowski, Buñuel
Prowadzenie: Antoni Michnik
24 lutego, środa, godz. 18.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa
W drugim semestrze zajmiemy się przede wszystkim wykorzystaniami filmowych rozwiązań przestrzennych do krytyki współczesności. Oczywiście można powiedzieć, że w utajony sposób zajmowaliśmy się tym już przez cały pierwszy semestr, jednak teraz zmienimy nieco ogniskową naszego spojrzenia. Będziemy analizować przestrzenie filomowe przede wszystkim z perspektywy porażek „nowoczesności” i „ponowoczesności”, czy raczej wiązanych z nimi nadziei.
Będziemy więc mówić o (po)nowoczesnych iluzjach / złudzeniach, które ujawniają się poprzez konkretne rozwiązania przestrzenne zastosowane przez konkretnych twórców. Perspektywa kultury wizualnej XVII wieku będzie jednak regularnie powracać jako kontekst/punkt odniesienia.
Na początku trzy wizje kryzysu społecznego: w trójkącie Antonioni – Buñuel – Tarkowski przyjrzymy się różnym płaszczyznom proklamowanych kryzysów (po)nowoczesnych społeczeństw oraz temu, jak konstruowana jest przestrzeń „kryzysu” – zestawimy w tym kontekście osławione zastosowania odwróconej perspektywy przez Tarkowskiego, różnorodną budowę przestrzeni w filmach Antonioniego oraz fabularno przestrzenne rozwiązania w późnych filmach Buñuela.
Wykład ten, to również swoisty hołd dla prof. Wiesława Juszczaka i jego strukturalnej analizy „Dyskretnego Uroku Burżuazji”.
_________
Cykl wykładów i projekcji opowiadający o politycznych znaczeniach przestrzeni filmowej poprzez XVII-wieczne niderlandzkie malarstwo oraz jego teorię. Dlaczego właśnie malarstwo holenderskie XVII wieku? Ponieważ był to czas narodzin globalnego kapitalizmu, ponieważ nowożytna wizualność cały czas na nas oddziałuje, ponieważ żyjemy w czasach neobaroku, ponieważ w Niderlandach powstały wtedy podwaliny nowoczesnej sfery i przestrzeni publicznej. Ponieważ pytania, które stawiają dzisiaj tamte sztuki wizualne, pozwalają inaczej spojrzeć na współczesność.
Cykl składa się z odbywających się na przemian wykładów oraz projekcji filmów poprzedzonych wstępnymi referatami.
Antoni Michnik – absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, historyk kultury, performer. Członek założyciel researchersko-performatywnej Grupy ETC oraz Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności przy IKP UW. Od jesieni 2013 w redakcji „Glissanda”. Publikował między innymi w „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach“, „Zeszytach Literackich”, „Kulturze Popularnej” , „Przeglądzie Humanistycznym”. Współredaktor książki Grupy ETC Fluxus w trzech aktach. Narracje – estetyki – geografie.
________
Kolejne spotkania cyklu:
9.03: FILM | Koniec historii: Louis Buñuel „Widmo wolności”
23.03: WYKŁAD | Iluzja obecności – nie-miejsca: od Bigelow do Cronenberga
6.04: FILM | Immersja: David Cronenberg „Videodrome”
20.04: WYKŁAD | Iluzja odrębności – prywatne/publiczne: Fassbinder, Akerman, Campion, Gorris
4.05: FILM | Gender: Lizzie Borden „Born in Flames”
18.05: WYKŁAD | Iluzja transparencji: miedzy „Autorem Widmo” a „Limits of Control”
1.06: FILM | Powtórzenie: Peter Greenaway „Four American Composers – Meredith Monk, Phillip Glass”
Pozostałe seminaria Uniwersytetu Krytycznego w semestrze jesiennym.
Projekt „Uniwersytet Krytyczny 2014-2016” realizowany jest dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy.
