Co tu płakać nad tym, że sztuka jest towarem, skoro sami nim się staniemy – Grzegorz Klaman w filmie „Artyści w sieci”.
Artyści są wsobni, interesuje ich własne przeżycie, własne sprawy, kwestie formalne. A nie rzeczywistość społeczna. By byli w stanie ją przepracowywać na wysokim poziomie formalnym, wnieść coś na przykład do projektowania, wnieść coś do obrazowania, żeby te rzeczy zostały. Jeśli nie zostaje coś na poziomie obrazu, to my nie pamiętamy historii – twierdzi Klaman.
Jednym z najbardziej krytycznych pól, jakie stoi przed artystami, jest to, co się dzieje w świecie nauki. Będzie to dotyczyło wszystkich ludzi i naszego indywidualnego życia również. Jeżeli tu nie wejdzie wyobraźnia artysty, krytyczna czy aktywistyczna. […] Technologia buduje jakby horyzont poznawczy i nadążasz za tą technologią, nie tylko że ją rozpoznajesz, ale musisz też mieć jakieś narzędzia do jej krytyki i musisz się w niej poruszać. Cyberholokaustem będzie to, że zamienisz się w taką mierzwę biologiczną, która będzie tylko surogatem, odpadem wysokich technologii. […] Wszystko zamieni się w informację, która jest towarem, produktem i ma swoją wysoką cenę i nie każdy może sobie na to pozwolić.
Myślę, że połowa moich kolegów na Akademii powie, że bioart nie ma nic wspólnego ze sztuką. Wielu mówi, że szereg działań performatywnych jest za blisko życia, za blisko działań rytualnych, nie ma to nic wspólnego ze sztuką.
Te problemy są cały czas wewnątrz gatunków i dyscyplin. Praktyka powoduje to, że ja nie będę się zastanawiał, kim jestem i co mam zrobić, jeśli mam jakąś kwestię i problem do rozwiązania. Chodzi o to, żeby nigdy nie stawiać medium przed rozwiązaniem problemu. Forma czy narzędzie pojawi się dopiero później. Pracujesz z jakąś kwestią i dopiero na końcu ci wyskakuje, co jest najlepsze.
Grzegorz Klaman – (1959) artysta sztuk wizualnych, rzeźbiarz, performer, pedagog, kurator i animator życia kulturalnego, aktywista. Mieszka i pracuje w Gdańsku. W latach 1980-1985 studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom obronił we wrześniu 1985 roku w pracowni prof. Franciszka Duszeńki. W tym samym roku rozpoczął pracę na macierzystej uczelni (od 1996 roku noszącej nazwę Akademii Sztuk Pięknych), od 1996 roku prowadzi tam Pracownię Intermedialną na Wydziale Rzeźby. Jest współtwórcą licznych inicjatyw w Gdańsku, od Galerii Wyspa, przez Otwarte Atelier, Centrum Sztuki Łaźnia, po działający na terenie Stoczni Gdańskiej Instytut Sztuki Wyspa.
W filmie wykorzystano następujące prace Grzegorza Klamana:
Człowiek z młotem, 1987 (dzięki uprzejmości Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni)
Emblematy, 1993 (praca została udokumentowana dzięki uprzejmości artysty i CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie w trakcie trwania wystawy BRITISH BRITISH POLISH POLISH w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie)
Subiektywna Linia Autobusowa, 2002 (dokumentacja działania dzięki uprzejmości artysty)
Bramy, 2000 (powstałe w ramach wystawy „Drogi do wolności” na terenie Stoczni Gdańskiej).
W filmie dzięki uprzejmości artysty pokazana jest również dokumentacja wyburzania Modelarnii na terenie Stoczni Gdańskiej.
***
Projekt „Artyści w sieci” to portrety wybitnych przedstawicieli polskiej sztuki współczesnej ostatnich dwóch dekad. Cykl filmów przybliża ich sylwetki oraz problematykę sztuki współczesnej. Język, którym posługują się artyści wizualni, jest szczególnie trudny dla przeciętnego odbiorcy, składa się na niego wiele dziesięcioleci eksperymentów, zmian w sposobie interpretacji, powstawanie nowych mediów i pól eksploatacji. „Niewyrobiony” widz może mieć problem z pełnowartościowym uczestnictwem w kulturze. „Artyści w sieci”przybliżają ten język.
W kolejnych odsłonach projektu wywiady z Anna Baumgart, Joanną Rajkowską, Arturem Żmijewskim.
Zobacz też:
Paweł Althamer: Wszyscy artyści to orędownicy wolności
Marta Deskur: Nie jestem skandalistką
