Państwo ratuje banki, ale zaniedbuje kompletnie instytucje, które mają służyć ludziom – mówi aktywistka francuskiego Ruchu Oburzonych w rozmowie z Zofią Waślicką.
Putrament ’ 83 czyli dyskusje literatów
Radynski: Przeciw biurokracji kulturalnej
Żadne reformy nie
uratują kultury i edukacji dopóki instytucje społeczne znajdują
się pod dyktaturą biurokracji i skorumpowanej administracji – Oleksyi Radynski relacjonuje protesty moskiweskiego prekariatu.
Wy, wiedźmy!
Żmijewski: Kultura Real Ya!
Wystawa może być częścią opinii publicznej, może wyrażać nastroje społeczne – Artur Żmijewski w rozmowie z Sebastianem Liszką i Katarzyną Wąs.
Romeo i Julia w speed dating
"Playtime! Nowe pomysły na teatr i co z nich wynika dobrego".
Kosińska: Radosny, suwerenny obłok
Pisanie o poezji najwyższej próby jest zawsze rozpaczliwie nieprzystawalne do niej samej, zawsze sprawia, że poezja i jej autor znikają, jak we wspólnym obrzędzie, za chmurą, oddalają się. Tekst Agnieszki Kosińskiej.
Jestem historykiem tej polskiej pamięci
Polskie państwo podziemne w dużej mierze było emanacją przedwojennych polskich elit politycznych.
Prześlij zdjęcia na 7. Berlin Biennale!
Czy jest wydarzenie polityczne, demonstracja, akcja społeczna, które możesz sfotografować? Zrób to i prześlij zdjęcia na 7. Berlin Biennale!
Grudzińska-Gross: Ślady stóp w stronę morza
Była inna, niż mogłoby to wynikać z tradycji, w której się wychowała. O
tym chciałabym przypomnieć. O Wisławie Szymborskiej pisze Irena
Grudzińska-Gross.
Głażewska: Antychryst będzie artyst
Graffiti w Polsce to nie tylko album. To także historia Polski „widziana z dołu”, niezapośredniczona przez media czy inne oficjalne kanały komunikacji, historia idei odmienna niż ta dostępna w podręcznikach. O książce Tomasza Sikorskiego i Marcina Rutkiewicza pisze Dorota Głażewska.
Liszka: Szymborska po swojemu
Jej dystans wynikał z konieczności wytworzenia wokół siebie przestrzeni niezagospodarowywanej przez narcystycznych samców polskiej poezji przybierających pozy klasyków, metafizyków, rzeczników honoru, ogółu i prawdy. O Wisławie Szymborskiej, która jednym zdaniem załatwia Heideggera, pisze Sebastian Liszka.
