W latach 90. społeczne zastosowanie dla kultury znajdowali artyści, a później zaczęli je znajdować politycy.
Dymek: Perfekcyjny polityczny wynalazek XX wieku
Skąd się bierze na świecie zło, nieszczęście i strach? Scjentologia zna odpowiedź.
Gdula: Nic bez walki
Czytając Laclau, można nabrać dystansu zarówno do cynicznych wizji polityki zredukowanej do PR-u, jak i mesjanistycznych obietnic uzdrowienia świata.
Filipczak-Zaród: Śmierć przyszedł po Terry’ego Pratchetta
Chciał odejść godnie, zanim choroba zniszczy to, co uważał za sedno siebie. Myślę, że mu się udało.
Czytelnia Krytyki Politycznej (11)
Grażyna Plebanek, Andrzej Stasiuk, Sarah Waters – w Czytelni KP piszemy o książkach, które czytamy. Tych, które chcemy polecić lub przed którymi chcemy ostrzec.
Halbersztadt: Zagubieni w scenografii [rozmowa]
Przeszkadza mi propaganda sukcesu wokół POLIN. To onieśmiela głosy krytyczne.
Osęka: Ludzie Marca spotykają ludzi Maja
„Myśmy raczej praktykowali rewolucję seksualną, niż teoretyzowali na ten temat”.
Szybowicz: Krzątacze osobliwości
Krzątactwo bywa tak niepozorne, że łatwo uchodzi uwadze czytelniczki. W „Jeziorze osobliwości” można potraktować je jako klucz do powieści.
Talarczyk-Gubała: Jakubowska była socrealistką przez całe życie
Ale ten socrealizm to nie fabuła o przodownikach pracy.
Holland: Jak awansowałam na estetkę
„Ida” nie poddaje się krytycznej dekapitacji i bezczelnie zdobywa najważniejsze wyrazy uznania.
Puszczyńska: Nie spodziewałam się komercyjnego sukcesu „Idy”
Nie chodziło o brak wiary, tylko znajomość realiów rynku.
Dunin: Moje siostry komunistki?
Ich biografie przeczytam z ciekawością i wcale nie po to, żeby się od nich odcinać i demonstrować antykomunizm.
