Znamy z historii takie sytuacje – zastraszających represji stosowanych wobec przypadkowych ludzi, którzy stają się zakładnikami. Oto jedna z takich sytuacji. Kinga Dunin czyta „Tylko góry będą ci przyjaciółmi. Słowa z więzienia Manus” i „Trzy tłumaczki”.
Kinga Dunin czyta „Na rozdrożu” Jonathana Franzena i „Lata” Annie Ernaux.
Jak wyglądałoby życie społeczne, gdybyśmy wiedzieli, że za parę miesięcy wszyscy umrzemy? Kinga Dunin czyta „Kości, które nosisz w kieszeni” Łukasza Barysa, „Toffi” Sary Crossan, „Ewangelię dzieciństwa” Lydii Millet i „Koniec” Matsa Strandberga.
Ludzie jeszcze pamiętają, czyje pole jest z parcelacji, ale w miejscowych kronikach zapisują dzieje dziedzica i dobrej dziedziczki. Kinga Dunin czyta „Był dwór, nie ma dworu” Anny Wylegały i „Niewolników modernizacji” Michała Narożniaka.
Kinga Dunin czyta „Różewicza. Rekonstrukcję” Magdaleny Grochowskiej oraz czyta i ogląda „Bowiego w Warszawie” Doroty Masłowskiej.
Książkowe podsumowanie roku Kingi Dunin.
Kinga Dunin czyta „Inwazję Jaszczurów” Karela Čapka i „Prześpij się z tym…” Bolesława Chromrego.
Kinga Dunin czyta „Anomalię” Hervé Le Telliera, „Imitację życia” Sorena Gaugera i „Wspomnienia przyszłości” Siri Hustvedt.
Kinga Dunin czyta „Bratnią duszę” Davida Diopa i „Tę prawdziwą” Sándora Máraiego.
Jeśli wciąż w naszej zbiorowej czy indywidualnej szafie mieszka upiór Mickiewicz, to jaki on jest? Kinga Dunin czyta „Wypiora” Grzegorza Uzdańskiego i „Upiora. Historię naturalną” Łukasza Kozaka.
Historia Belén stała się symbolem opresji wobec kobiet i walki o ich prawa, w tym o to podstawowe – prawo do aborcji.
Śląski nie jest uznawany za język, tylko za gwarę lub zbiór dialektów, nie ma statusu języka regionalnego. Dlaczego? Kinga Dunin czyta „Kajś” Zbigniewa Rokity i „Gadki” Gastona Dorrena.
