Kinga Dunin ogląda „Ród smoka” i czyta „Lustrzannę” Christelle Dabos. Uwaga, spoilery – ale tylko z „Gry o tron”.
Koniec świata, koniec życia…. Nie lękajcie się jednak, bo dobrze się czyta
Kinga Dunin czyta „Gwiazdę Poranną” Karla Ove Knausgårda oraz „Ostatni raz” Helgi Flatland.
Niedźwiedź de luxe, czyli co robi socjolog w korporacji?
Kinga Dunin czyta „Mniedźwiedzia” Noemi Voli oraz „Każda praca hańbi” Wiesławca Deluxe.
Zamiast ksenofobii żyjmy jak chuj z chujem
Kinga Dunin czyta „Ciche wody” Sary Moss, „Imigrantów” Issy Watanabe i „Matkę na obiad” Shaloma Auslandera.
Wolisz podróż przez Amerykę czy Maślaki Wielkie?
Kinga Dunin czyta „Lincoln Highway” Amora Towlesa i „Lodową karuzelę” Ołeha Polakowa.
Przebój na lato. I nie-przebój [nowy Witkowski i nowy Rak]
Kinga Dunin czyta „Tango” Michała Witkowskiego i „Agla. Alef” Radka Raka.
Trup na lato
Jeśli już przeczytaliście nowe tłumaczenie „Ulissesa” i „Empuzjon” oraz „Czarodziejską górę”, żeby mieć porównanie, to może czas na coś lżejszego i wakacyjnego? Kryminał? Fantastyka? Sensacja? Będzie czytane.
Cztery pogrzeby i rozwód
Kinga Dunin czyta „Historię syna” Marie-Hélène Lafon, „Obietnicę” Damona Galguta i „Sprawy, na które przyszedł czas” Petry Soukupovej.
Żyjąc, tracimy życie
Kolejna sarkastyczna książka o facecie wkraczającym w smugę cienia i cierpieniach korpoludków, zwykle pracujących w reklamie? W „Utracie” znalazłam jednak coś więcej. Kinga Dunin czyta „Podziemie pamięci” Yōko Ogawy i „Utratę” Adama Kaczanowskiego.
Queerowe pole minowe naszpikowane nadwrażliwym materiałem wybuchowym
Torrey Peters jest amerykańską pisarką. I trans kobietą. To o tyle istotne, że właśnie z takich pozycji i o tym napisała tę powieść. Kinga Dunin czyta „Trans i pół, bejbi”.
Wściekłość i wrzask
Rodzina to nie piękne obrazki z filmu – rafa, kolorowe rybki – to raczej spotkanie z rekinem. Kinga Dunin czyta „Trzeba być cicho” Agnieszki Jelonek i „Komodo” Davida Vanna.
Kto napisze kolejny tom „Millenium”? A kto zaśpiewa „Bella, ciao”?
Kinga Dunin czyta „Pojechałam do brata na południe” Karin Smirnoff i „Bella, ciao” Piotra Siemiona.
