DKF: Czym się żywi kino grozy? | Związki: „Ôdishon”

Uniwersytet Krytyczny | DKF: Czym się żywi kino grozy? | Związki: Ôdishon (1999, Japonia, Korea Południowa, reż. Takeshi Miike)

Prowadzenie: Klaudia Rachubińska, Antoni Michnik

26 czerwca, czwartek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa

„Audition” to jeden z najbardziej niepokojących i niewątpliwie najbardziej drastyczny i przepełniony okrucieństwem film, jaki będziemy oglądać w tym semestrze. Prosta, zdawałoby się, historia wdowca organizującego casting w celu odnalezienia idealnej kandydatki na nową żonę, z kontemplacyjnego filmu obyczajowego – powoli, ale nieubłaganie – zmienia się najpierw w splątany po lynchowsku thriller, potem zaś w szokujący spektakl sadystycznej przemocy, w którym deliryczne wizje mieszają się z rzeczywistością tak bardzo, że trudno jest odróżnić obrazy realnego świata od sennych majaków. Wykolejone kino obyczajowe, ostry sprzeciw wobec agresywnego feminizmu, krytyka patriarchalnego japońskiego społeczeństwa czy gore z aspiracjami?

„Niezależnie od tego – pisze w recenzji filmu Mark Pfeiffer – czy odczytujemy Audition jako obraz godzenia się z żałobą, feministyczną opowieść o zemście, czy obrazową eksplorację romantycznego przywiązania i idealizmu, pozostaje on filmem przerażającym.”

Film wyświetlany będzie w języku oryginału z angielskimi napisami. 

_________

Straszne historie, pełne zjaw, potworów i krwawych morałów, towarzyszyły ludzkości od zawsze, pod fantastycznym przebraniem skrywając rzeczywiste kulturowe lęki. Nie inaczej jest w wypadku współczesnego kina grozy – pomimo zmieniających się trendów, istotą horrorów pozostaje nie tylko żerowanie na indywidualnych fobiach i obawach widzów, ale też odzwierciedlanie niepokojów społecznych i uniwersalnych lęków. 

Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus. 

Antoni Michnik – historyk kultury, absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, student Kolegium MISH UW. Członek-założyciel Grupy ETC, współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Publikował między innymi w „Zeszytach Literackich”, „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach”, „Glissandzie”. Zajmuje się przede wszystkim kręgiem kultury niemieckiej oraz związkami muzyki z wizualnością (muzyką popularną, awangardami, kinem).
  

________

Projekt „Uniwersytet Krytyczny 2014-2016” realizowany jest dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy.