(1926 – 1991) – krytyk i teoretyk literatury, wieloletni pracownik Instytutu Badań Literackich PAN, redaktor tygodnika „Po prostu”. Odznaczony Krzyżem Walecznych za udział w Powstaniu Warszawskim, członek Klubu Krzywego Koła, założyciel i Wielki Mistrz wolnomularskiej loży Kopernik. Sygnatariusz m.in. Listu 34, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i działacz NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W roku 1987 reaktywował w kraju Polską Partię Socjalistyczną; w wyborach 1989 wybrany do Senatu z listy Komitetu Obywatelskiego. Autor licznych książek, w tym: Twórczość Jana Kasprowicza (1967), KOR. Komitet Obrony Robotników – Komitet Samoobrony Społecznej (1983), Katolickie Państwo Narodu Polskiego (1994), Powiedzieć sobie wszystko… (1996). Kawaler Orderu Orła Białego.