Obejrzę sobie „Wiadomości”… Kiedy jest coś o Największym Polaku (przyjął, odprawił, pobłogosławił) czy różnych purpuratach, wyłączam dźwięk i zamykam oczy, …
Wygrzebane: Wajda ’92, czyli seks z osłem
Sen nocy letniej w Teatrze Powszechnym. Joanna Szczepkowska jako Tytania nadzwyczajna: śmieszy, tumani, przestrasza. Nigdy nawet w najśmielszych rozważaniach nad …
Wygrzebane: Osiecka ’85, czyli młodzież i brud
Hordy młodych mijają się z okrzykiem heja-heja. Jedni – zupełne punki, w kurtkach ze skóry, b. przegrzani, drudzy z niemowlakiem …
Wygrzebane: Syruczek ‘36, czyli problemy szkolne
[…] porusza ta Matura mimochodem zagadnienie granicy działalności pedagogicznej szkoły. Uczennicę przyłapano na pisaniu listu miłosnego do niewiadomego adresata. Jak ma …
Wygrzebane: Adwentowicz ’58, czyli reżyserskie sztuczki
Przypominam sobie uwagi starego, bardzo utalentowanego aktora prowincjonalnego i cenionego reżysera, który, zdenerwowany bezradnością młodej adeptki, nie mogącej należycie zagrać …
Wygrzebane: Kino ’38, czyli rady dla fanów
Redakcja nie bierze na siebie odpowiedzialności za to, że aktorzy na listy nie odpowiadają. Są to ludzie bardzo zapracowani, nie …
Wygrzebane: Śledzieniewska ’64, czyli nudny dziennik tv
Niemal każdego tygodnia nie podoba mi się dziennik tv. Moim zdaniem, powinien być najżywiej i najciekawiej redagowanym programem w tv. …
Wygrzebane: Czapińska ’90, czyli po Berlinie
Nie tak dawno można tu było spotkać samą Astę Nielsen (w roku 1970!) czy Joan Fontaine, ulubioną aktorkę Alfreda Hitchcocka, …
Wygrzebane: Janion ’72, czyli bez dostępu do Viscontiego
Od wielu tygodni film Viscontiego „Zmierzch Bogów” utrzymuje się na jednym z pierwszych miejsc w tabeli ocen prowadzonej przez redakcję …
Wygrzebane: Reklama ’38, czyli wynalazek zamiast cudu
Zaledwie po jednym tygodniu tysiące zachwyconych kobiet osiągnęło wygląd o całe lata młodszy! Zmarszczki zniknęły bezpowrotnie! Wygląda to na cud, …
Wygrzebane: Bukowiecki ’91, czyli czym zawinił jeleń?
O mnie nie można powiedzieć, że utraciłem wiarę w późnym wieku. Chociaż wychowany w katolickim domu już jako dziecko miałem …
Tomasik: Wielka literatura! Ale o czym?
Hollinghurst potwierdza „Obcym dzieckiem” swoją mistrzowską klasę. Nie tylko świetnie panuje nad ogromnym materiałem, ale też nic nie jest tu przypadkowe.
