Miasto

Muzyka i wizualność w czasach popkultury: PRL, lata 80. | Strategie identyfikacji

Seminarium Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności.

Uniwersytet Krytyczny | Muzyka i wizualność w czasach popkultury, vol 4: PRL, lata 80. | Strategie identyfikacji

Prowadzenie: Zespół Badań Praktyk Późnej Nowoczesności (Natalia Grądzka, Antoni Michnik, Klaudia Rachubińska, Xawery Stańczyk)

4 marca, wtorek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa

W drugim semestrze cyklu będziemy znacznie więcej mówić o związanych z muzyką popularną lat 80. tożsamościach – kreowanych, performowanych, przeżywanych, odtwarzanych. Pierwszy z tych wykładów poświęcony będzie sposobom w jaki muzycy komunikowali się wizualnie z fanami, a ci rozpoznawali się między sobą.

Trudno znaleźć w polskiej muzyce popularnej lat 60-tych, bądź 70-tych przykłady wykonawców posiadających licznych, rozpoznających się wizualnie fanów. Istniały wprawdzie fancluby poszczególnych wykonawców, lecz pozbawione były subkulturowej siły. Dopiero wraz z „Boomem Polskiego Rocka” pojawili się wykonawcy nastawieni na tworzenie specyficznej relacji pomiędzy widownią oraz publicznością, cechującej muzykę rockową. Począwszy od Maanamu łaczącego wątki post-hipisowskie z nowofalowymi, pojawili się wykonawcy, którzy umiejętnie tworzyli rockowy spektakl, dialog między sceną oraz widownią. „Sceniczne rytuały” performowane przede wszystkim przez Korę otwierają performatywną historię polskiej muzyki lat 80-tych. Historię, w której kluczowe miejsca zajmują zarówno Republika, jaki i KAT, TSA, czy Papa Dance.

Równoległa subkulturowa eksplozja, sprawiła, że w ciągu dekady koncerty muzyczne stopniowo stawały się miejscem zderzenia różnych tożsamości kreowanych przeważnie w odniesieniu do wybranej muzycznej stylistyki. Pisano już o tym wielokrotnie, ale warto wrócić do tematu raz jeszcze. Zastanowimy się nad tym w jaki sposób specyfika polskich subkultur lat 80-tych związana była właśnie ze scenicznymi praktykami oraz rytuałami tamtej dekady. 

____

W szerszym, czteroosobowym gronie, pragniemy w tym roku poszerzyć formułę wykładów i zaprosić bezpośrednio do rozmowy o muzyce popularnej i wizualności. W tym celu proponujemy jako temat konkretny czas i konkretne miejsce – Polskę lat 80.

Zapraszamy na cykl naprzemiennych wykładów w ramach Uniwersytetu Krytycznego oraz otwartych seminariów Instytutu Studiów Zaawansowanych, na temat tego jak brzmiała i wyglądała muzyka popularna ostatniej dekady PRL-u oraz jakie miało to społeczne konsekwencje. Na wykładach będziemy przedstawiać nasze interpretacje różnych aspektów muzyki popularnej lat 80-tych w Polsce, natomiast podczas seminariów mamy nadzieję poddać je wspólnej, pogłębionej, krytycznej analizie wychodząc od szeregu tekstów teoretycznych. 

Natalia Grądzka – doktorantka w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej Instytu Kultury Polskiej UW, absolwentka UW, L’Université Paris-IV Sorbonne i Collegium Civitas. Połowa duetu djskiego Miłość na Melanżu grającego na imprezach piosenki z lat 80. 

Antoni Michnik – historyk kultury, absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, student Kolegium MISH UW. Członek-założyciel Grupy ETC, współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Publikował między innymi w „Zeszytach Literackich”, „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach”, „Glissandzie”. Zajmuje się przede wszystkim kręgiem kultury niemieckiej oraz związkami muzyki z wizualnością (muzyką popularną, awangardami, kinem). 

Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus. 

Xawery Stańczyk – doktorant w Instytucie Kultury Polskiej UW, gdzie przygotowuje rozprawę na temat kultury alternatywnej w Polsce w latach 1978-1996. Ukończył kulturoznawstwo w Instytucie Kultury Polskiej UW i socjologię w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW, w ramach programu MOST studiował też filmoznawstwo w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Interesuje się kulturą alternatywną, ruchami społecznymi, sztuką współczesną i przestrzenią miejską; społecznik, członek stowarzyszenia Miasto Moje A W Nim. W latach 2010-2012 członek redakcji „Res Publiki Nowej”, publikował m.in. w „Kulturze Współczesnej”, „Arteonie”, „Res Publice Nowej”, „op. cit.,”, „Barbarzyńcy”, „Didaskaliach”, „Lampie”, „Kulturze Liberalnej”, „Wyspie” „Przekroju” oraz w tomach zbiorowych. Ostatnio nakładem wydawnictwa Lampa i Iskra Boża ukazał się jego tomik poetycki Skarb piratów

______

Kolejne spotkania cyklu:
  1.04: Gender
29.04: Aspiracje
27.05: (Nie)Pamięć o ejtisach

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Zamknij