Ważnym punktem działalności Teatru im. Bogusławskiego [w Warszawie 1926 r.] było bezpośrednie jego oddziaływanie artystyczne i społeczne na szerokie masy robotnicze. […] Oczywiście w systemie państwowym opartym o kapitalizm placówka kulturalna, przemawiająca językiem rewolucyjnym do serca i umysłu, budząca świadomość klasowego podziału i poczucie krzywdzących różnic społecznych, nie mogła nie budzić sprzeciwu w rządzie. Stosowano początkowo drobne szykany, obciążano stopniowo bezprawnymi świadczeniami finansowymi na rzecz miasta. Gdy mimo tego teatr wytrzymał nagonkę prasy i zdradzieckie donosy na „komunizm zamaskowany sztuką”, teatr z polecenia zarządu miasta Warszawy został zamknięty. Ulokowano w nim dochodowe kino.
Karol Adwentowicz (1871–1958) – wybitny aktor, a także reżyser i organizator życia teatralnego. Debiutował jeszcze w XIX wieku w amatorskim zespole. Grywał w teatrach w Radomiu, Warszawie, Lwowie, Częstochowie, brał udział w zespołach objazdowych. Od 1932 r. do wybuchu wojny dyrektor założonego przez siebie Teatru Klasycznego w Warszawie, który prowadził z żoną Ireną Grywińską. Od 1951 r. do śmierci związany z warszawskim Teatrem Polskim. Zasłynął rolą Hamleta i odtwarzaniem bohaterów dramatów Ibsena.
Fragment pisanych pod koniec życia Wspominek, które zostały wydane w 1960 r. już po śmierci aktora.
