Wielkie zmęczenie. Osobista historia cukrzycy typu 1

Życie z cukrzycą typu 1 to nieustanne, wyczerpujące przyglądanie się swojemu ciału - bycie z nim zbyt blisko, myślenie o nim zbyt często, to nierzadko frustracja i złość na to ciało. Katarzyna Kazimierowska opowiada, jak wiele jeszcze można zrobić, aby życie 250 tysięcy Polaków, pełne nieoczywistych i uciążliwych problemów, uczynić zdrowszym i godniejszym.

Świetna i bardzo potrzebna książka; bo cukrzyca typu 1 to kondycja, która może dopaść niespodziewanie każdego z nas, naszych bliskich, a także ukochane zwierzę domowe, zmieniając cały porządek dotychczasowego życia. Wiedza na jej temat jest wówczas na wagę złota. Warto ją jednak zyskać niezależnie od wszystkiego - żeby lepiej zrozumieć osoby z cukrzycą, z którymi stykamy się na co dzień, a także prześledzić fascynującą, zaledwie stuletnią historię odkryć naukowych i metod terapeutycznych, coraz skuteczniejszych i bardziej przyjaznych pacjentom. „Wielkie zmęczenie” to też kawał porządnej i czasochłonnej dziennikarskiej roboty - archiwalnej i reporterskiej.

To książka ważna zarówno dla chorych, jak i dla zdrowych. Kazimierowskiej udało się zebrać wielogłos buntu i nadziei, wsłuchać w złość i zgodę, również własną. To osobista opowieść, dzięki której czytelnik rozumie, czym jest cukrzyca i z czym borykają się chorzy. Po lekturze tej książki ta choroba nie będzie już z innej – jak pisze autorka – planety. Jako cukrzyk – polecam i dziękuję za oswajanie wielkiego zmęczenia.