Krytyka Polityczna nr 22: Prze-moc

Punktem wyjścia 22. numeru „Krytyki Politycznej” jest przekonanie, że nie ma społeczeństwa bez przymusu, są tylko różne sposoby ukrywania form przymusu i przemocy.

Za Pawłem Demirskim krzyczymy zatem Niech żyje wojna!!!!. Czytamy klasyczne teksty dyskutujące problem obecności przemocy w polityce: fragmenty Humanizmu i terroru francuskiego filozofa Maurice’a Merleau-Ponty’ego oraz Rozważań o przemocy Georges’a Sorela (wraz z biogramem Sorela autorstwa Stanisława Brzozowskiego).

Przyglądamy się debacie na temat dopuszczalności stosowania przemocy, w której spierali się: Noam Chomsky, Hannah Arendt i Susan Sontag. Judith Butler pisze o sytuacji, gdy sądowi trudno oddzielić wolność poglądów od fizycznej przemocy, Slavoj Żiżek o przemocy zawartej w języku i obrazach a Tomasz Piątek o chrześcijańskim BDSM.

Do tego Dorota Szelewa i Michał Polakowski kreślą obraz nieporozumień i błędów wokół polskiej reformy emerytalnej, Michał Zygmunt opisuje dzieje pewnego fikcyjnego zespołu, który zrobił światową karierę, a Kaja Malanowska przybliża codzienne życie mieszkającej w Warszawie azjatyckiej drag-queen.

W numerze drukujemy też kolejną rozmowę-rzekę redaktora naczelnego „Krytyki Politycznej” – tym razem Sławomir Sierakowski rozmawia z Wiesławem Walendziakiem m.in. o korzeniach ideowych polskiej prawicy, tworzeniu instytucji, o telewizji publicznej i kondycji polskiej sceny politycznej. Do tego oczywiście stale działy: felieton Tomasza Piątka, kwestionariusz Slavoja Żiżka, wypełniony tym razem przez Kingę Dunin, i dziennik Cezarego Michalskiego.

Osobną część numeru stanowią komiksy na temat katastrofy smoleńskiej wykonane przez osoby, które na co dzień nie zajmują się twórczością artystyczną.

Nad stroną graficzną numeru czuwał dyrektor artystyczny pisma, Artur Żmijewski. O przemocy za pomocą obrazów wypowiadają się m.in. Wilhelm Sasnal, Joanna Rajkowska i Santiago Sierra. Okładkę zaprojektowała Grupa Twożywo.