💊 Narkopolityka

Kilkanaście lat temu przyjechał do Polski mnich buddyjski i moi znajomi poczęstowali go LSD. A on po tripie powiedział: „zdecydowanie większe odloty mam po medytacji”.

Chciałbym przyjrzeć się argumentom wysuwanym przez obrońców „twardego kursu” antynarkotykowego. Kim oni są? W co wierzą i dlaczego?

Skoro słabi gracze biorą dopalacze, co biorą mocni? Koks? Sterydy? A może biorą wszystko na klatę? W to też jakoś trudno mi uwierzyć.

Moi znajomi, którzy chcieliby leczyć się substytucyjnie, a nie mogą, po prostu odchodzą i jest ich coraz mniej – mówi o problemach z terapią metadonową w Gdańsku Władek, uzależniony od heroiny.

Na oryginalny pomysł wpadły sandomierskie służby mundurowe, które opracowały słownik, składający się z ponad stu słów. Ich używanie świadczyć może o tym, że dziecko miało kontakt z narkotykami.

Media donoszą o kolejnych przypadkach aresztowania obcokrajowców za produkcję lub handel narkotykami. Cudzoziemców nie trzeba więzić, bo można ich deportować lub poddać ekstradycji.

To nie tylko opowieści o „grzaniu po bramach” i narkotycznych uniesieniach aktorek i gwiazd rocka czy hip-hopu, to przede wszystkim ostra krytyka obecnego prawa, szkodliwych stereotypów i społecznych przesądów.

Afganistan to numer jeden w produkcji heroiny i opium, obecnie staje się głównym konsumentem produkowanych przez siebie narkotyków. Sieją wielkie spustoszenie, jak w państwach, do których są eksportowane.

Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Finansów rzucają wyzwanie dopalaczom oraz rozprowadzającym je smart shopom.

Wyobraźmy sobie Ryszarda Legutkę w roli rzecznika praw ucznia. Coś bardzo podobnego wydarzyło się w obszarze globalnej polityki narkotykowej. Szefem Biura ONZ ds. Narkotyków i Przestępczości został Jurij Fiedotow, dyplomata z Rosji – kraju, którego polityka narkotykowa to jedna wielka katastrofa.