O wielkim nieobecnym historii polskiego kina, czyli o wystawie Moje własne kino Józefa Robakowskiego w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej pisze Jakub Majmurek.

O wielkim nieobecnym historii polskiego kina, czyli o wystawie Moje własne kino Józefa Robakowskiego w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej pisze Jakub Majmurek.
Obyło się bez niespodzianek. Jedynym zaskoczeniem była dość niska frekwencja.
Pierwszą turę francuskich wyborów do parlamentu komentuje Jakub Majmurek.
Co historia o wampirach umiejscowiona w latach 70. XX wieku na amerykańskim północno-wschodnim wybrzeżu może nam powiedzieć o prezydenturze Obamy? O filmie Mroczne cienie Tima Burtona pisze Jakub Majmurek.
To wyobraźnia jest utopią kina, ja chcę nauczyć moich widzów wyobraźni, niestandardowego myślenia, umożliwiającego im pomyślenie czegoś innego niż to, co jest. Z Harunem Farockim, reżyserem i scenarzystą filmów dokumentalnych, rozmawia Jakub Majmurek.
Kino zaangażowane to takie, które interesuje się Innym. Takie, które walczy o sprawiedliwość społeczną. Ruch Oburzonych występuje dziś przeciw niesprawiedliwości. Ja, jako filmowiec staram się włączyć w tę walkę. Z Tonym Gatlifem rozmawia Jakub Majmurek.
Tegoroczny festiwal w Gdyni nie przyniósł żadnego odkrycia na miarę zeszłorocznej „Róży”. Pokazywane na nim filmy świadczą jednak o tym, że polskie kino mówiąc o historii szuka bolesnych tematów i odpowiadających im nowych form.
Czy można opowiedzieć o kazirodczej relacji brata i siostry i zanudzić widzów? Filipowi Marczewskiemu w „Bez wstydu” niestety to się udało.
Jakiś czas temu Miedwiediew był z wizytą na Ukrainie. Jeden ze studentów zapytał go, co lubi czytać ze współczesnej rosyjskiej literatury. Miedwiediew odpowiedział, że Czechowa. Nie mam nic przeciw Czechowowi, ale jednak Miedwiediew nie jest prezydentem Czechowa. Z Aleksandrem Iwanowem, założycielem wydawnictwa Ad marginem, rozmawia Jakub Majmurek.
Współczesny Polak żyje w stanie permanentnej kontrreformacji, dlatego potrzebuje kogoś, kto ciśnie kałamarzem w lustro tworzące jego fałszywy autoportret. Druga część rozmowy Jakuba Majmurka z Tomaszem Kozakiem.
Hollande swoją polityką musi pokazać, że europejska demokracja nie jest jak dmuchany słoń z opowiadania Mrożka. Alternatywą dla niej jest rosnący w siłę prawicowy populizm.
Kampania promocyjna pisała o „Ministrze” jako francuskiej odpowiedzi na „Idy marcowe”. Czy na pewno słusznie?