Kiedy redakcja Dziennika Opinii zwróciła się do współpracowników o wybór ulubionej książki roku 2012, moja pierwsza myśl padła na powieść Philipa K. Dicka, którą warto było uhonorować już choćby dlatego, że była ostatnią z tych jeszcze przez mnie nieprzeczytanych z niemal setki, jaką Dick wytworzył w ciągu swego długiego i pełnego paranoi życia. Wraz z lekturą Klanów […]

Kiedy piętnaście lat temu pisałam do „Res Publiki Nowej” esej na temat mojego pokolenia pt. Straceni inaczej, nawet nie sądziłam, że ten żarcik zawiera w sobie tyle gorzkiej prawdy. Wtedy jeszcze wierzyliśmy w perspektywy generacyjne i wydawało się nam – ówczesnym trzydziestolatkom, już nie tak pięknym, ale wciąż jeszcze dziarskim – że, jak to się […]

Zbliża się Boże Narodzenie, za chwilę wszystkich ogarnie łagodnie wzniosły nastrój, dlatego ja też postanowiłam w nim zauczestniczyć. Nie będzie więc dziś nic o polityce (tylko pośrednio), a moim natchnieniem nie będzie żaden tekst gazetowy ani tym bardziej internetowy, lecz książka – i to na dodatek wydana przez Instytut Badań Literackich, a napisana przez najbardziej […]

W ramach wieczornego wygaszania ekranu i układania się spać obejrzałam sobie ostatnio stary angielski film z Piercem Brosnanem w roli głównej pt. The Deceivers (u nas przetłumaczone jako Sekta morderców). Akcja, podobno oparta na faktach, toczy się we wczesnym wieku XIX w brytyjskiej prowincji Indii, gdzie powstaje sekta tak zwanych thuggees, czyli wyznawców bogini Kali. Sekta […]

Od dawna zastanawiam się nad pewną schizofreniczną cechą, charakterystyczną dla polskiej prawicy. Polega ona na tym, że w jej tak zwanym języku patriotycznym „polski lud” jawi się zawsze w osobliwie podwójnym świetle: jako idealny suweren, w którym płonie wielka myśl narodowa, i jako przypadkowe zbiorowisko uciążliwych „lemingów”, którzy nawet nie zasługują na to, by ich […]

Widmo tożsamości krąży nad Polską. Krąży już od jakiegoś czasu, zaczęło wyraźniej, od kiedy nastały tak zwane „media tożsamościowe”, które – wedle deklaracji – służą nie temu, by informować o świecie (czymś takim zadowoliłby się byle leming), ale temu, by bronić „polskiej tożsamości” (zagrożonej przez obce, zachodnioeuropejskie wpływy). Już Stanisław Brzozowski narzekał na to, że […]

Kiedy po obejrzeniu Pokłosia wychodziłam z kina na Grochowie w otoczeniu milczącej gromadki widzów o mocno poszarzałych twarzach, przypomniało mi się zdanie z Nietzschego: „Prawda was zabije”. Prawda jest nie do zniesienia, jest jak nokautujący cios prosto w oczy, po którym można tylko stracić przytomność i nigdy więcej się nie podnieść; dlatego, ciągnie Nietzsche, aby żyć, […]

Nie ma to jak konserwatyści biadający nad stanem lewicy, polskiej i światowej. Konserwatyści zwykle lamentują, to ich niejako stała kondycja, wpisana w samą istotę ich wiecznie sfrustrowanej zachowawczości, nic więc dziwnego, że wyrażają zatroskanie także tym, co ich zupełnie nie dotyczy, czyli formą myśli lewicowej dzisiaj. Brzmi to zawsze pokrętnie i obłudnie, bo wiele jest […]

Dziś osoba publiczna to przede wszystkim ktoś, kogo można bezkarnie obrazić. Agata Bielik-Robson na marginesie korespondencji BHL-Houellebecq.

Czapki z kotów, lastryko i deratyzacja. Fragment wywiadu rzeki Michała Sutowskiego z Agatą Bielik-Robson.