Fragment książki „Deus Otiosus”.

Na facebookowej witrynie program reklamuje się zdjęciem ośmiorga wybrańców – ciałami zdrowych ludzkich zwierząt prosto z siłki i solarium.

Kiedy pisałam swój ostatni felieton O uwewnętrznieniu, spodziewałam się polemiki, ale jednak to, co się wydarzyło, przekroczyło moje oczekiwania. Już dawno nie miałam poczucia aż takiego nieporozumienia, choć z drugiej strony przesłanie, jakie popłynęło ze wszystkich krytyk mojego tekstu, było nadzwyczaj wprost jasne: feminizm w Polsce jest w opałach, więc nie można pod jego adresem zgłaszać […]

Dziś będzie o tematach nieprzyjemnych i bolesnych i z góry proszę, żeby się szanowni czytelnicy nie obrażali, nie reagowali emocjonalnie i zapięli na chwilę pasy bezpieczeństwa. Pisanie o afektach w polityce jest w ogóle zadaniem trudnym i niewdzięcznym, o ile nie chce się uczestniczyć w „republikańskim” podbijaniu emocjonalnego bębenka, tak żeby w końcu pękł w ekstazie […]

Mój naturalny odruch, kiedy zabieram się do pisania kolejnego felietonu, to pytanie: nad czym tu znowu ponarzekać? Czy nad zaostrzaniem się klimatów antyimigranckich na Wyspach, co ostatnio potwierdziła nawet sama Królowa w swej dorocznej mowie w parlamencie, wypowiadając się zupełnie w duchu przeciętnego angielskiego spożywcy piwa? A może nad opłakanym stanem demokracji w Pakistanie, gdzie […]

Tak niegdyś zdefiniował Anglię Napoleon: „naród sklepikarzy”. Była to w zamierzeniu definicja obraźliwa i pogardliwa, wypowiedziana całkowicie w nieskromnym stylu heglowskiego Rozumu na Koniu: nic nie powstrzyma marszu nowoczesnego ducha, z całym kodeksem praw człowieka, a już na pewno nie nation de boutiquers. A jednak. Naród sklepikarzy postrzymał najpierw Napoleona, a następnie, wcielając się w […]

Andrzej Leder napisał świetny tekst Kto nam zabrał tę rewolucję?, a Cezary Michalski już go skomentował w swojej równie świetnej replice: Wielka rewolucja czy „tylko” wielka trauma?. Ten felieton to trzeci głos w dyskusji, która, mam nadzieję, będzie się jeszcze toczyć długo, bo ma ona wszelkie znamiona narracji, którą w świecie terapeutycznym (do jakiego w […]

Jakiś czas temu mój amerykański doktorant (na pewno się nie obrazi, jeśli wymienię go z imienia: Cain Elliott), opowiedział mi anegdotę o swoim znajomym. Sam Cain pochodzi z Teksasu, ale jako mieszanka sumiennego metodysty z wrażliwym Żydem ze Wschodniego Wybrzeża, w niczym nie przypomina większości Teksańczyków, do której zalicza się jego szkolny kolega: nigdy nie marzył o noszeniu […]

Wszyscy ostatnio wyrażamy zdziwienia – ja dziwię się, że Krytyka Polityczna wydała Góry Parnasu Miłosza, Andrzej Franaszek dziwi się, że ja się dziwię, a ja znów mam ochotę tylko zdziwić się, że jemu moje zdziwienie wydaje się dziwne. Żeby więc już nie namnażać tego pogłębiającego się poczucia alienacji, pomyślałam sobie, żeby może raz jeszcze spróbować […]

Czasem są powody, by uszanować wolę autora i nie wydawać pośmiertnie książek, których on sam nie przeznaczył do druku. Wprawdzie Max Brod nie posłuchał swego umierającego przyjaciela, Franza Kafki, i nie spalił zgodnie z jego życzeniem wszystkich jego pism – za co powinniśmy być mu wdzięczni. W przypadku dopiero co wydanych przez Krytykę Polityczną Gór […]