Hello World

Wiśniewski podchwytuje jeden z najmodniejszych tematów w popkulturze ostatnich lat i na swój sposób sprawdza, jak ludzie radzą sobie z utratą pozycji najbardziej inteligentnych podmiotów. Ale sztuczna inteligencja to w tych powieściach zarazem metafora tego, jak działa literatura: pozwala testować warianty, igrać z potencjalnością, nie przejmować się zanadto tym, co dokonane, ale eksplorować to, co możliwe.

Kiedy facet literacko podejmuje temat ciąży, to jest to co najmniej ryzykowne. Jednak Hello World, nowa książka Michała R. Wiśniewskiego, dowodzi, że ta odwaga się opłaciła. To powieść, która fanów tego twórcy usatysfakcjonuje, a są szanse na całkiem duże grono noeofitów, którzy docenić powinni prozę umiejętnie łączącą profetyczność z humorem.

Wiśniewski kreśli więc wizję niepoznanej jeszcze przyszłości i człowieka wyposażonego w nowe narzędzia. Sam należy do tej generacji, która nie wiadomo dokąd zmierza. Co jest szansą dla literatury. Badacze szukają we współczesnej prozie nowych typów bohaterów – i ci faktycznie parę dekad temu zaczęli się wyłaniać, nieco lepiej oddając ducha czasów i przełamując opatrzone, zgrane schematy.