Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu

Łącząc piękne pióro i poczucie stylu z głębokim badaniem i ostrą analizą, Piotr Majewski przedstawia arcyważny rok 1938 w nowym świetle. Książka zasługuje nie tylko na bardzo szeroki krąg czytelników w Polsce, ale i na tłumaczenia na czeski, angielski i inne języki.

Świetna książka!

Historią interesuję się w sposób dość umiarkowany i raczej ograniczony, ale ta książka to złoto. Nie wiem, czy ktoś wcześniej pisał podobnie o historii, ale ten sposob narracji nie pozwala się od książki oderwać. To jest jak Hitchcock, to jest jak Coben, mimo, że przecież wiadomo dokładnie, jak to wszystko się skończy. Znakomicie napisane.

Studium kryzysu czechosłowackiego pióra Piotra M. Majewskiego to połączenie dynamicznej, pomysłowej narracji, z naukową precyzją i mistrzowską znajomością źródeł. To książka z rozmachem, na wskroś nowoczesna i wyważona, dotycząca kluczowych problemów dziejów powszechnych.

Pasjonująca opowieść o tym, jak europejskie mocarstwa złamały kręgosłup małego narodu. Takiej książki o Monachium 1938 jeszcze nie było.

„Monachium” to bodaj największa zdrada Zachodu, popełniona wobec ostatniej liberalnej demokracji w naszej części Europy. Ale i taki temat historycy potrafili w przeszłości zanudzić. Autor udowadnia, że da się tę historię opowiedzieć inaczej, niemal w konwencji kryminału – dzień po dniu, precyzyjnie, z wyczuciem detalu i zrozumieniem dramatis personae.

Majewski pisze w sposób pasjonujący: (...) można przeczytać te pięćset pięćdziesiąt stron nie jako książkę historyczną lub reportaż, ale jako doskonałą powieść. (...) Cała narracja trzyma w niesamowitym napięciu (choć z lekcji historii wiemy jak to się skończy), bo ludzkie wybory w obliczu nieuniknionego, w sytuacji granicznej, to najważniejszy chyba temat dla piszącego. Tutaj nie ma kół ratunkowych i wyjść awaryjnych. (...) Ta sytuacja graniczna czyni książkę bardzo aktualną – w jaki sposób zachować się w obliczu nadciągającej katastrofy?

Lektura jak znalazł na polski wrzesień. Choć nie (tylko) o Polsce traktuje. Książka historyczna, styl reporterski, a czyta się jak najlepszą powieść. Z głupią nadzieją, że finał będzie inny niż ten, który rychło po trzydziestym ósmym nastąpił. Opowieść o tym, że zło nie pojawia się znikąd, nie skrada się w mroku. Jest głośne i jaskrawe, obwieszcza światu swe nadejście. Nie widzą go tylko ci, którzy nie chcą go widzieć. A skutki są opłakane. Studium kryzysu, ale też studium człowieka rozpaczliwie ratującego ojczyznę.