Studium Kultury Społecznej | jesień 2018

STUDIUM KULTURY SPOŁECZNEJ
październik-listopad 2018

Kultura współczesna zmienia się pod wpływem praktyk artystycznych wykraczających poza indywidualną twórczość nastawioną na dostarczanie artefaktów, przeznaczonych do interpretacji. Znakowość zastępowana zostaje przez materialność, kontemplacja przez oddziaływanie afektywne, dyskurs przez performatyw – czynienie faktów w rzeczywistości. Twórcy i twórczynie kreują sytuacje społeczne, organizują zdarzenia, bezpośrednio wpływające na uczestników, którzy stają się podmiotami współtworzącymi sztukę i którzy ulegają przemianie.

Praktyki te wyłoniły się w środowiskach anima­torów i animatorek kultury, twórców i twórczyń wyrosłych z doświadczeń edukacji kulturalnej, pedagogiki i resocjalizacji poprzez sztukę, funkcjonujących poza głównym – instytucjonalnym – nurtem kultury lub na jego obrzeżach (w domach kultury, w dzia­łach edukacji centralnych i samorządowych instytucji artystycz­nych lub na wydziałach uniwersyteckich). Składają się one na zbiór podejść do działań kulturalnych i namysłu nad nimi, w ramach którego uaktywniły się takie nurty artystyczne jak teatr uczestnictwa, teatr empatii, sztuka partycypacyjna, sztuka ze społecznością czy sztuka oddziałująca na zbiorowość, kreowana w ramach społecznie zaangażowanych instytucji. Zbiór ten – za badaczami takimi jak Pascal Gielen – roboczo nazywamy „kulturą społeczną” i rozpoznajemy jako „autonomiczny (…) obieg praktyk i instytucji kultury, obszar oddolnej, zorganizowanej, społecznej wytwórczości kulturalnej, cechujący się odmiennym od głównonurtowego podejściem do praktyk artystycznych, definiowaniem funkcji kultury, strukturyzowa­niem organizacji działających w tym polu” (Igor Stokfiszewski, Wokół kultury społecznej). Studium kultury społecznej stawia sobie za cel popularyzowanie wymienionych praktyk, przekazywanie wiedzy o nich oraz umiejętności ich realizowania.

Program studium poświęcony jest pozainstytucjonalnym i instytucjonalnym praktykom artystycznym, które łączy perspektywa podejmowania pracy o charakterze uczestniczącym, oddziałującym wspólnotowo oraz wpływającym na rzeczywistość społeczną. Zależy nam na uwrażliwieniu uczestników i uczestniczek na takie podejście do kultury, w którym świadome rozpoznanie bliskiego otoczenia, w jakim działają twórcy, organizacje i instytucje, poskutkuje propozycjami artystycznymi, animacyjnymi, czy zmianami w sposobie funkcjonowania organizacji zorientowanymi na upodmiotowienie, partycypację i transformację uwzględniającą specyfikę wszystkich aktorów zmiany.

Będziemy rozmawiać o empatii niezbędnej do pracy z ludźmi, nasłuchu społecznym umożliwiającym nowe rozpoznania, procesie i długim trwaniu, a także o wyobraźni twórcy i animatora oraz o odwadze instytucji.

Studium kieruje swój program do osób działających w obszarze kultury, w roli twórczej – jako artyści i artystki rożnych dziedzin, jak i w roli menedżerskiej – jako organizatorzy i organizatorki, animatorzy i prowadzący instytucje kultury.

Do współpracy zaprosiliśmy artystki, kuratorów i menedżerów kultury, mających wieloletnie doświadczenie w praktykowania „kultury społecznej”, łączących wyjątkowe osiągnięcia  twórcze z systematycznie rozwijaną refleksją na temat procesów towarzyszących takim praktykom.

W 2017 roku zajęcia SKS prowadzili Dorota Ogrodzka, Karolina Pluta, Radek Kaliski (Moduł: Teatr Empatii), Szymon Pietrasiewicz, Agnieszka Ziętek, Arek Pasożyt (Moduł: Instytucja zaangażowana), Jaśmina Wójcik i Igor Stokfiszewski (Moduł: Sztuka ze społecznością). Wiosną 2018 moduły Studium prowadzili: Dorota Ogrodzka, Radek Kaliski (Moduł: Teatr empatii: Interwencje publiczne. Między empatią a prowokacją), Dorota Ogrodzka, Karolina Pluta (Moduł: Teatr empatii: Wyspy. Teatralne laboratorium geografii społecznej), Maria Dąbrowska-Majewska, Weronika Majewska i Zofia Iwanicka (Moduł: Instytucja zaangażowana: Praska Biblioteka Sąsiedzka – instytucja kultury tworzona oddolnie).

PROGRAM JESIEŃ 2018

I. KULTURA NA PERYFERIACH / PERYFERIA KULTURY 

13 października, sobota, 10.00-15.00
14 października, niedziela, 10.00-15.00
miejsce: Marzyciele i Rzemieślnicy. Dom Innowacji Społecznych / Warszawa, ul. Bracka 25, III p. (wjazd na 3. piętro windą z głównego holu, tuż za księgarnią)

13 października

Wprowadzenie do Studium Kultury Społecznej
Igor Stokfiszewski, Izabela Jasińska

Budowanie sieci na rzecz dóbr wspólnych
Prowadzenie: Anna Cieplak

Tworzenie kultury na peryferiach, w rejonach pozametropolitalnych, na obrzeżach miast, w niedużych miejscowościach, na prowincji wymaga szczególnego wyczulenia na lokalność, zróżnicowanie grup, z którymi i wobec których kulturę taką się tworzy oraz na cele przedsięwzięć kulturalnych. Podczas zajęć skupimy się na tematyce budowania sieci na rzecz dóbr wspólnych uwzględniających heterogeniczny charakter uczestników i odbiorców kultury. Na podstawie studiów przypadku podejmiemy próbę wspólnego rozpoznania naszego własnego otoczenia pod względem jego potencjału dla tworzenia poprzez kulturę aktywnych społeczności na rzecz dóbr wspólnych.

Anna Cieplak – animatorka kultury, aktywistka miejska, pisarka, współtwórczyni Świetlicy Krytyki Politycznej „Na granicy” w Cieszynie. Autorka powieści Ma być czysto (2016) za którą otrzymała Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza, Nagrodę Conrada i nominację do Nagrody Literackiej Gdynia oraz Lata powyżej zera (2017) nominowanej do Nagrody Literackiej Nike. Współautorka książki dla dzieci Zaufanie (2015). Jest twórczynią szeroko komentowanych wystąpień programowych dotyczących miejsca i roli kultury na peryferiach. Pracuje w Regionalnym Instytucie Kultury w Katowicach, gdzie zajmuje się animacją kulturalną.

14 października
Weneckie Biennale na Bródnie
Prowadzenie: Iza Kaszyńska

Park Rzeźby na Bródnie założony został w 2009 roku z inicjatywy artysty Pawła Althamera, stołecznego Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Urzędu Dzielnicy Targówek. Przez dziewięć lat projekt ten przekształca się z wystawy sztuki w przestrzeni publicznej w stronę przedsięwzięcia angażującego lokalną społeczność, nastawionego na łącznie sztuki z innymi formami aktywności i uwzględniającego własne wartości kulturowe Bródna. Dziewiąta edycja Parku Rzeźby, która miała miejsce w dniach 23 czerwca – 1 lipca 2018 roku przyjęła formę biennale, podczas którego całe osiedle potraktowane zostało jako wystawa sztuki. Historia Parku Rzeźby ujawnia napięcia związane z obecnością sztuki w przestrzeni publicznej, jej relacją do lokalnej społeczności oraz funkcjami publicznej instytucji kultury, pragnącej z jednej strony prezentować dzieła artystyczne, z drugiej zaś oddziaływć w sposób bezpośredni i demokratyczny na społeczną tkankę otoczenia, w którym funkcjonuje.

Iza Kaszyńska – kulturoznawczyni, animatorka i organizatorka wydarzeń społeczno-kulturalnych, współkuratorka Weneckiego Biennale na Bródnie – dziewiątej edycji Parku Rzeźby. Aktywistka związana z ruchami miejskimi i sąsiedzkimi, zaangażowana w ruch ogrodnictwa miejskiego. Współzakładała m.in. ogrody społeczne „Jedność” na terenie Rodzinnych Ogrodów Działkowych przy ul. Czerniakowskiej w Warszawie i „Motyka i Słońce” na terenie stołecznego osiedla Jazdów. W ramach Parku Rzeźby na Bródnie zrealizowała i animuje Oranżerię – szklarnię sąsiedzką. Pracowała na polu sztuki współczesnej jako kuratorka, koordynatorka i producentka.

II. INSTYTUCJA ZAANGAŻOWANA – Strefa WolnoSłowa 

26 października, piątek, 17.00-21.00
miejsce: Bemowskie Centrum Kultury / Warszawa, ul. Górczewska 201
27 października, sobota, 10.00-16.00
miejsce: Jewish Community Center / Warszawa, ul. Chmielna 9a (budynek w podwórzu, dogodne przejście przez bramę pod adresem Chmielna 11)

Prowadzenie: Alicja Borkowska, Katarzyna Stefanowicz / Strefa WolnoSłowa

26 października
Spektakl Gdybyśmy byli kotami, nikt by nas nie zatrzymał, reż. Alicja Borkowska

“Gdybyśmy byli kotami, nikt by nas nie zatrzymał”. To hasło wypisali na kartonie uchodźcy w trakcie jednego ze swoich protestów przeciwko niekończącemu się przetrzymywaniu ich w obozach tymczasowych. “Nie chcemy tu wiecznie siedzieć. Chcemy informacji, co oni dalej z nami zrobią. Nikt nic nam nie mówi. Mamy dość życia w pustce i strachu.” (TVN24).

Scenariusz przedstawienia bazuje na prawdziwej korespondencji prowadzonej przez wolontariuszy na granicy w Opatowcu za pośrednictwem aplikacji Whatsapp na jesieni 2015 roku. Ta korespondencja stała się punktem wyjścia do próby opowiedzenia o podróży uchodźczej, o sytuacji niepewności i oczekiwania, wreszcie o tym, jak przekazy medialne dalekie są od indywidualnych historii i motywacji ludzi podróżujących do Europy w ucieczce przed wojną. Zwięzły styl whatsuppów, niemal pozbawionych emocji, zderzony jest z monologami, skrawkami rozmów – będącymi próbą “dania głosu” tym, którzy na co dzień tego głosu nie mają, którzy są dla nas dobrze znaną z mediów, ale jednak anonimową masą koczującą bez przerwy w obozie. Oprócz głosu chcemy uchodźcom przywrócić indywidualność, dać im twarz i oddać człowieczeństwo.

Spektakl w tym samym stopniu, co na słowie, opiera się na ruchu. Choreografia zainspirowana jest teorią Rudolfa Labana, która idealnie pasuje do sytuacji uwięzienia, potrzeby i chęci ekspresji w ograniczonej przestrzeni, w sytuacji niemocy i braku wpływu na własną sytuację. Według Labana taniec powinien móc wyrazić to, czego nie jesteśmy w stanie opowiedzieć i przekazać słowami. Kierunek ruchu określał Laban na podstawie trójwymiarowości ludzkiego ciała, jego trzech osi i utworzonych z ich połączeń płaszczyzn. Z połączenia tych płaszczyzn powstaje sześcian, w którym ruchy biegną też ukośnie do jego narożników. Ów sześcian stanowi w pewnym sensie pułapkę, w której uwięziony jest tancerz.

Reżyseria: Alicja Borkowska
Dramaturgia: Przemysław Pilarski
Występują: Goo Ba, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Katarzyna Stefanowicz
Wizualizacje wideo: Maria Porzyc
Muzyka: Ray Dickaty

27 października
Warsztat

Spektakl będzie punktem wyjścia dyskusji na temat sposobów przekształcania biografii, wspomnień i opowieści w metafory teatralne oraz na temat angażowania do działań artystycznych osób o różnym pochodzeniu kulturowym. Będziemy rozmawiać o pracy teatralnej bazującej na prawdziwych historiach i biografiach uczestników zaangażowanych w proces twórczy. Poprzez aktywny udział w ćwiczeniach i zadaniach zarówno z obszaru teatru, sztuk performatywnych, jak i tańca uczestnicy przekonają się poprzez bezpośrednie doświadczenie, jakie trudności, inspiracje oraz odkrycia może przynieść praca w różnorodnych kulturowo i językowo grupach. W trakcie warsztatów zastanowimy się nad tym, jak sztuka buduje wspólnotę oraz jak wpłynąć może na realną zmianę społeczną.

Alicja Borkowska – reżyserka, animatorka kultury, założycielka fundacji Strefa WolnoSłowa. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, studiowała na wydziale DAMS na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie skończyła również podyplomowy kurs z organizacji wydarzeń wielokulturowych organizowany przez ATER Formazione. Pracowała przy wielu festiwalach teatralnych w Polsce i za granicą. Przez wiele lat związana z Teatro dell’Argine w Bolonii, gdzie koordynowała projekty wielokulturowe teatru, prowadziła warsztaty teatralne dla migrantów i uchodźców, była współkuratorką i koordynatorką festiwalu La Scena dell’Incontro. Od 2015 roku jest odpowiedzialna za program kulturalny i artystyczny w tworzonym przez fundację Strefa WolnoSłowa, we współpracy z Teatrem Powszechnym w Warszawie, Stole Powszechnym.

Katarzyna Stefanowicz – performerka, choreografka, producentka, instruktorka tańca. Absolwentka Choreografii i Teorii Tańca oraz Międzyuczelnianej Specjalności Multimedialnej na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie oraz Akademii Praktyk Teatralnych Gardzienice. Zrealizowane przez nią formy sceniczne oscylują pomiędzy teatrem tańca, teatrem oraz performansem. Swoje prace pokazywała m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Instytucie Teatralnym, Teatrze Praga, Laboratorium CSW, OPT Gardzienice, Mazowieckim Instytucie Kultury, Centrum Rzeźby Polskiej oraz na festiwalach i scenach w Polsce, Niemczech, Belgii, Ukrainie, Słowacji, Czechach. Współpracowała m.in. z Teatrem Gardzienice, Teatrem Makata, Teatrem Akt, Teatrem Amanitas (CZ), Instant Acts (D). Od 2016 współpracuje z Fundacją Strefa WolnoSłowa, realizując ruch sceniczny i choreografie do spektakli teatralnych.

III. KULTURA NA PERYFERIACH / PERYFERIA KULTURY
SZTUKA ZE SPOŁECZNOŚCIĄ

17 listopada, sobota, 10.00-15.00
miejsce: Praska Biblioteka Sąsiedzka, Centrum Kreatywności Targowa / Warszawa, ul. Targowa 56
18 listopada, niedziela, 10.00-16.00
miejsce: Warsztat Warszawski / Warszawa, pl. Konstytucji 4

17 listopada

Kultura na peryferiach / peryferia kultury, Sztuka ze społecznością

Wieś, podmiotowości, działanie
Prowadzenie: Tomasz Rakowski

Czy tworzenie sztuki w środowisku wiejskich posiada cechy szczególne? Czy różni się od uprawiania sztuki w mieście? Przyglądając się działalności artystycznej między innymi Daniela Rycharskiego przyjrzymy się fenomenom powstawania sztuki na obszarach wiejskich oraz zastanowimy się, co tego typu praktyki mówią o sztuce w ogóle oraz, jak oddziałują na nasze rozumienie relacji pomiędzy sztuką i zmianą rzeczywistości społecznej.

Tomasz Rakowski – etnolog, antropolog, kulturoznawca, lekarz specjalizujący się w medycynie ratunkowej. Zajmuje się antropologicznymi badaniami ubóstwa, badaniami oddolnych procesów rozwojowych, antropologią sztuki współczesnej i partycypacyjnej, etnograficznie zorientowaną animacją kultury oraz najnowszą metodologią badań kulturowych. Autor książki Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Etnografia człowieka zdegradowanego (2009), redaktor tomów zbiorowych Humanistyka i dominacja. Oddolne doświadczenia społeczne w perspektywie zewnętrznych rozpoznań (2011) oraz Etnografia / animacja / sztuka. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego (2013). Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Antropologii Politycznej i Ekonomicznej Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego.

Sztuka ze społecznością
Prowadzenie: Jaśmina Wójcik, Igor Stokfiszewski

Osią dyskusji będzie doświadczenie sześcioletniej współpracy Jaśminy Wójcik i towarzyszących jej artystów, aktywistek i animatorów kultury z lokalną społecznością warszawskiej dzielnicy Ursus ze szczególnym uwzględnieniem byłych pracowników i pracownic mieszczącej się tam do niedawna fabryki ciągników. Spotkaniu towarzyszyć będzie spojrzenie na teorię i genezę community arts, refleksja nad „zwrotem demokratycznym” w sztuce współczesnej i próba zdefiniowania metodologii pracy ze społecznością pozwalającej uwzględnić jej własny repertuar kulturowy, umożliwić wybrzmienie jej społecznym oczekiwaniom i dokonanie społecznej zmiany, a jednocześnie realizować przedsięwzięcia charakteryzujące się wysokim poziomem artystycznym.
Sięgając po przykłady wydarzeń takich jak Zakłady. Ursus 2014, kampaniom takim jak Ratujmy unikatową kolekcję fabryki Ursus! (2015) i dziełom takim jak pełnometrażowy dokument kreacyjny Symfonia Fabryki Ursus zbadamy przenikanie się sztuki i aktywizmu, porozmawiamy na temat różnych mediów artystycznych jako narzędzi społecznego oddziaływania, zbadamy, jak kreować wspólnotę na bazie „historii mówionej”, pracy z pamięcią ciała, przyjrzymy się funkcji, jaką w sztuce ze społecznością pełnią niematerialne wartości i materialne ślady społecznego oddziaływania pozostawiane na terenie dzielnicy.

Jaśmina Wójcik – artystka wizualna, pedagożka akademicka i przedszkolna, reżyserka, badaczka, animatorka. Absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie przez wiele lat również wykładała. Absolwentka Interdyscyplinarnych Studiów Podyplomowych Sztuka/Przestrzeń Publiczna/ Demokracje na SWPS w Warszawie. Laureatka Nagrody Filmowej 2015 (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w warszawie, Państwowy Instytut Sztuki Filmowej, Wajda School&Studio). Laureatka I miejsca w Konkursie Samsung Art Master. Wielokrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest autorką realizowanego od 2011 roku wielodyscyplinarnego przedsięwzięcia z byłymi pracownikami i pracownicami fabryki ciągników Ursus, na które składają się m.in. działania w przestrzeni publicznej, akcje społeczne na rzecz lokalnej wspólnoty, filmy niezależne oraz pełnometrażowy dokument kreacyjny Symfonia fabryki Ursus.

Igor Stokfiszewski – badacz, uczestnik i inicjator działań z zakresu teatru społecznego, teatru wspólnoty i sztuki zaangażowanej, aktywista. Od 2013 roku współpracuje z Jaśminą Wójcik przy realizacji działań ze społecznością warszawskiej dzielnicy Ursus. Był członkiem zespołu 7. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie (2012). Autor książki Zwrot polityczny (2009) i współredaktor m.in. tomów Kultura i rozwój. Analizy, rekomendacje, studia przypadków (2016), Build the City: Perspectives on Commons and Culture (2015) oraz Jerzy Grotowski. Teksty zebrane (2012). Członek zespołu Krytyki Politycznej, rady organizacji European Alternatives i założonego przez Janisa Warufakisa ruchu społecznego Diem25, działacz związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza.

18 listopada

WŁĄCZ MY! Performatywne podsumowanie Studium Kultury Społecznej
Prowadzenie: Dorota Ogrodzka, Karolina Pluta / Laboratorium Teatralno-Społeczne, Stowarzyszenie Pedagogów Teatru

Na zakończenie cyklu spotkań zaprosimy uczestników, uczestniczki oraz prowadzące i prowadzących na wydarzenie, podsumowujące Studium Kultury Społecznej. Jego przebieg opracowany zostanie w miarę rozwoju trzeciej edycji Studium przy założeniu, że ma mieć wymiar partycypacyjny, aktywny i performatywny. Pragniemy, by w centrum wydarzeń finałowych znaleźli się uczestnicy i uczestniczki, ich działania, przedsięwzięcia i plany.

Dorota Ogrodzka – pedagożka teatru, reżyserka, animatorka kultury i badaczka teatru. Prezeska Stowarzyszenia Pedagogów Teatru, z którym prowadzi niezależne miejsce teatralne na warszawskiej Pradze: Lub/Lab oraz realizuje autorskie projekty artystyczno-społeczne i edukacyjne. Naukowo związana z Instytutem Kultury Polskiej UW, gdzie pisała doktorat i gdzie od 10 lat prowadzi zajęcia. Stale współpracuje z Instytutem Teatralnym. Założycielka i reżyserka Laboratorium Teatralno-Społecznego, stypendystka MKiDN. Reżyserka takich spektakli jak m.in. „Stan Wyjątkowy” (Muzeum Historii Żydów Polskich, Teatr Powszechny w Warszawie), „Oburzajcie się!”, „’89”, „Skąpo”, „Krótki przewodnik nierówności: Bieda” (Teatr Polski w Bydgoszczy), „Kurs Bezpieczeństwa i higieny społeczeństwa”, „Empatia” (Laboratorium Teatralno-Społeczne). Członkini Kolektywu Terenowego. Współorganizatorka festiwalu Slot Art, kuratorka programu warsztatowego. Autorka tekstów dotyczących teatru, przestrzeni publicznej i sztuki społecznej.

Karolina Pluta – animatorka kultury, pedagożka teatru, performerka, członkini zarządu Stowarzyszenie Pedagogów Teatru. Studiowała polonistykę i stosowane nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła Szkołę Trenerów Organizacji Pozarządowych STOP i kurs artcoachingu. Autorka projektów społecznych i materiałów edukacyjnych dla animatorów kultury, bibliotekarek i nauczycieli. Prowadzi autorskie warsztaty Błąd w sztuce czyli jak mówimy i myślimy o porażkach. W Stowarzyszeniu Pedagogów Teatru koordynuje projekt Kierunek Teatr, prowadzi oraz wymyśla warsztaty i działania teatralne. Przez wiele lat była związana z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę”, w którym m.in. zarządzała pracą sieci Latający Animatorzy Kultury i Latający Socjologowie, wspierała projekty skierowane do seniorów i grup międzypokoleniowych. Współpracuje m.in. z Instytutem Teatralnym m.in. jako tutorka w programach edukacyjnych, Warszawską Operą Kameralną, Teatrem Studio w Warszawie. Współtwórczyni Laboratorium Teatralno-Społecznego.

WYDARZENIE TOWARZYSZĄCE
„KURACJUSZKI Z INTERNO”

12-13 grudnia, środa-czwartek, 19.30
miejsce: Teatr Powszechny / Warszawa, ul. Zamojskiego 20

Teatralny projekt artystyczno-badawczy Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Punktem wyjścia jest historia obozu internowania dla kobiet w Gołdapi w roku 1982.

W pogłębionym procesie twórczym interdyscyplinarny zespół złożony z realizatorek-artystek oraz trzynastu performerek-aktywistek wspólnie bada historię gołdapskiej społeczności i szuka języka reprezentacji, adekwatnego do opowiedzenia o swoim spotkaniu z tą historią. W toku wspólnych dyskusji, improwizacji, kwerendy, prac dramaturgicznych, a także spotkania z byłymi internowanymi, przygotowują czytanie/działanie performatywne, w którym przedstawią swoją opowieść o oporze, aktywizmie, tworzeniu społeczności i walce.

„Kuracjuszki z Interno” to niezwykłe doświadczenie na styku sztuki i aktywizmu, inspirowane jedną z najbardziej nieoczywistych historii polskiej opozycji.

 

__________________________________

POBIERZ KOMPENDIUM 1. EDYCJI STUDIUM (2017):

__________________________________


​Udział bezpłatny. O przyjęciu decyduje kolejność zgłoszeń.

Organizator:
Instytut Studiów Zaawansowanych
ul. Jasna 10 lok. 3
00-013 Warszawa

Projekt dofinansowany ze środków Miasta Stołecznego Warszawa.